معادن لاجورد در جهان بسیار معدود هستند و امروزه در بدخشان افغانستان ، دره کوکچه در منطقه کرانومونجان همچنین کوه های غرب هندوکش نزدیک سرچشمه رودخانه آمودریا جزو بهترین نوع های لاجورد در جهان می باشند که هنوز هم با روشهای سنتی از آنجا استخراج می شود. لاجورد های افغان از 6500 سال پیش در زمان هخامنشیان که جزو ایران بود مورد توجه قرار گرفته اند. پاکستان در کوههای چاگای در محلی موسوم به بی بی دیک، ۳۵ کیلومتری شمال دال بندیان در نزدیکی مرز افغانستان، دریاچه بایکال در غرب روسیه که لاپیس لازولی در آنجا حاوی مرمر دولومیتزه است، پامیر، آمریکای جنوبی، شبه جزیره سینا و همچنین مناطقی از ایران از دیگر منابع سنگ لاپیس لازولی می باشند.
دانشمندان تاکنون معادن متعددی برای سنگ لاجورد عنوان کرده اند ولی فقط تعداد معدودی از آنها توسط آزمایشات سنگ شناسی مورد تایید قرار گرفته است. ابوریحان بیرونی در کتاب ارزشمند الجماهر فی المعرفه الجواهر می نویسد:
سنگ لاجوردی که به سوی خراسان و عراق حمل می گردد، از بدخشان و آنچه که به سوی مغرب رهسپار است از معدن لاجورد ارمنیه (ارمنستان) است ابوریحان بیرونی
وی همچنین می گوید: «لاجورد در روم به اسم ارمیناتون خوانده می شود». این کتاب قدیمی ترین اثری است که به وجود معدن لاجوردی غیر از معدن بدخشان اشاره می کند.