درمان ارتودنسی و ایمپلنت دندان، نه تنها تداخلی با هم ندارند، بلکه مکمل یکدیگر به حساب میآیند. نکته مهمی در درمان ترکیبی ارتودنسی و ایمپلنت وجود دارد این است که براکتها توانایی جابهجا کردن ایمپلنت را ندارند. زیرا ایمپلنت تیتانیومی با استخوان فک جوش خورده و قابلیت جابجایی ندارد. متخصص لمینت دندان رشت به همین دلیل، امکان درمان ارتودنسی و ایمپلنت در شرایط خاصی و بر اساس تشخیص دندانپزشک وجود دارد.
گاهی اوقات ایمپلنت مانند یک لنگرگاه برای جابهجایی دندانها، کاربرد دارد. درست است که براکتها توانایی تغییر موقعیت ایمپلنت را ندارند، اما امکان تصحیح موقعیت دندانهای دیگر به کمک آن وجود دارد. ارتودنتیست میتواند با جابهجا کردن دندانهای اطراف ایمپلنت، زیبایی دندانها را دو چندان کند. علاوه بر این نیز، از ایمپلنت میتوان برای کمک به درمان فاصله دندانی استفاده کرد.
استفاده از ایمپلنت در ارتودنسی میتواند برای افراد زیر گزینه مناسبی باشد:
زمانی که یک و یا چند دندان از دست رفته داشته باشید، برای اصلاح این ناهنجاری و ایجاد طرح لبخندی زیبا لازم است که برنامه درمانی ارتودنسی و ایمپلنت را با هم انجام دهید. در ابتدا ارتودنتیست به طور کامل وضعیت دهان و دندان را بررسی میکند. در بیشتر اوقات باید ارتودنسی قبل از ایمپلنت دندان انجام شود، زیرا در صورت کاشت ایمپلنت، با جوش خوردن پایه تیتانیومی با استخوان فک، بعد از آن امکان ارتودنسی وجود نخواهد داشت. در این هنگام براکت قادر به تغییر موقعیت ایمپلنت نخواهد بود .
به همین دلیل ارتودنتیست ابتدا به کمک ارتودنسی محل مناسبی برای کاشت ایمپلنت دندان ایجاد میکند. در برخی شرایط خاص احتمال دارد که دندانپزشک تشخیص دهد کاشت ایمپلنت قبل از ارتودنسی صورت بگیرد. زیرا شاید نیاز باشد تا ایمپلنت مانند یک لنگرگاه برای حمایت از سیمهای ارتودنسی مورد استفاده قرار بگیرد. گاهی اوقات نیز کاشت دندان هیچ خللی در روند ارتودنسی ایجاد نمیکند، بنابراین امکان کاشت ایمپلنت قبل از ارتودنسی وجود دارد.
برای اصلاح ناهنجاریهای دهان و دندان و ایجاد طرح لبخندی زیبا، ایمپلنت دندان و ارتودنسی هر دو قابل استفاده هستند. در صورتی که قرار باشد، این دو روش با یکدیگر مورد استفاده قرار بگیرند، ارتودنتیست باید به زمان بندی لازم توجه داشته باشد. در واقع باید در نظر داشته باشد که ایمپلنت با استخوان فک جوش میخورد و پس از آن قابلیت جابجایی ندارد. به همین دلیل توصیه میشود که ابتدا درمان ارتودنسی صورت بگیرد. در زمانهایی که لازم است دندانهای کج و نامرتب، صاف شوند و یا دندانهای مجاور حرکت کنند، اولویت با درمان ارتودنسی است
برای افرادی که به هر دلیلی یک و یا چند دندان خود را از دست دادهاند، ایمپلنت دندان یک روش موثر است. در صورتی که بیمار دارای دندانهای نامرتبی نیز باشد، ارتودنسی به تنهایی جای خالی دندان را پر نخواهد کرد. در این شرایط، ایمپلنت میتواند مزایای زیادی به همراه داشته باشد:
در اکثر مواقع دندانپزشک توصیه میکند تا برای رفع برخی از ناهنجاریهای دهان و دندان و صاف و مرتب کردن دندانها، درمان ارتودنسی قبل از کاشت ایمپلنت صورت بگیرد. زیرا در غیر این صورت امکان تغییر موقعیت ایمپلنت توسط براکتها وجود ندارد.
بیان شد در مواقعی احتمال دارد دندانپزشک تشخیص دهد که درمان ارتودنسی بعد از کاشت ایمپلنت انجام شود. در زیر به آنها اشاره شده است:
درمان ترکیبی ایمپلنت و ارتودنسی میتواند معایبی به همراه داشته باشد. اما توجه کنید که اگر ارتودنتیست تشخیص دهد کاشت دندان بعد از ارتودنسی ضروری است، باید این کار انجام شود. به طور کلی این معایب عبارتاند از
در صورتی که نیاز باشد بعد از ایمپلنت، از ارتودنسی کمک گرفته شود، ممکن است کمی محدودیت برای بیمار وجود داشته باشند. به عنوان مثال، ایمپلنت دیگر قابل جابهجایی با ارتودنسی نخواهد بود. به همین دلیل، ممکن است خللی در درمان ارتودنسی ایجاد شود. همچنین، بیمار باید هزینه زیادی برای ارتودنسی پرداخت کند.