Occlusion (اکلوژن)، به حالتی گفته میشود که دندانها به درستی روی هم قرار میگیرند.بهترین دندانپزشکان در رشت زمانی که دندانها از موقعیت صحیح خود خارج شوند، به این وضعیت در اصطلاح مال اکلوژن گفته میشود. در حالت طبیعی و نرمال، دندانهای جلویی فک پایین نزدیک به ۲ تا ۳ میلیمتر به وسیله دندانهای قدامی فک بالا، پوشش داده میشوند. اما اگر این نظم و ترتیب به هم بخورد و دندانها در تراز مناسب قرار نگیرند، گفته میشود فرد دچار نوعی مال آکلوژن شده است.
زمانی که مشکل ناهماهنگی دندانها به دلیل وضعیت رشد و قرارگیری نامناسب فکین باشد، به اصطلاح گفته میشود فرد دچار ناهنجاری فک شده است. این ناهنجاریها سبب درد، مشکل در باز و بسته کردن دهان و احساس درد و صدا در مفصل میشوند.
ناهنجاریهای دهان و دندان بر اثر عوامل متعددی به وجود میآیند که در زیر به آنها اشاره شده است:
وجود ناهنجاریهای فک نه تنها تاثیر مخرب بر ظاهر فرد دارند، بلکه بر روی حالات روحی و روانی تاثیرگذار خواهند بود. این ناهنجاریها دارای برخی علائم هستند که در زیر به بررسی آنها میپردازیم:
کاربرد ارتودنسی برای درمان انواع متفاوتی از مشکلات دهان و دندان، بسیار موثر است. ارتودنسی با اصلاح فاصله بین دندان، قرار دادن دندانها در موقعیت مناسب، اصلاح وضعیت قرارگیری فک بالا و پایین، بهبود عملکرد جویدن غذا و رفع بسیاری از مشکلات دیگر، یکی از بهترین گزینهها برای درمان ناهنجاریهای دهان و دندان است.
معمولا در حوزه دندانپزشکی، مال اکلوژن دندانی به سه کلاس طبقهبندی میشود:
در کلاس ۱، بایت بیمار تقریبا به حالت طبیعی بوده و دندانهای فک بالا فقط کمی بیشتر از حالت طبیعی دندانهای پایین را میپوشانند.
معمولا بین دندانهای جلویی فک بالا و پایین، یک فاصله افقی وجود دارد که طبیعی است. اگر این فاصله افقی از حد طبیعی بیشتر شود، این مال اکلوژن کلاس ۲ اتفاق میافتد.
زمانی که دندانهای قدامی فک پایین نسبت به فک بالا جلوتر قرار بگیرند، مال اکلوژن کلاس ۳ اتفاق افتاده است. اگر این نوع ناهنجاری به علت کوچک بودن فک بالا ایجاد شده باشد، در سنین کودکی با کمک دستگاههای ارتودنسی قابل درمان است، در غیر این صورت با کمک جراحی درمان خواهد شد.
سایر ناهنجاریها شامل موارد زیر هستند:
زمانی که دندانهای پایین بر خلاف شرایط نرمال، از دندانهای قدامی فک بالا جلوتر قرار گرفته باشند، در این صورت فرد مبتلا به کراس بایت شده است. در واقع کراس بایت حالتی شبیه به آندر بایت دارد؛ اما صرفا گروهی از دندانهای فک پایین جلوتر قرار میگیرند.
آندربایت حالتی است که همانند کراس بایت دندانهای فک پایین جلوتر از دندانهای فک مقابل قرار میگیرند. با این تفاوت که در آندربایت، تمام دندانهای فک پایین جلوتر از دندانهای فک بالا قرار میگیرند.
زمانی که بیمار به اوربایت مبتلا باشد، دندانهای فک بالا سبب پوشیده شدن دندانهای فک پایین میشوند. این نوع ناهنجاری در اکثر اوقات بر اثر دلایل ارثی ایجاد میشود، اما عوامل دیگری مانند جویدن ناخن، مکیدن انگشت و استفاده از شیشه شیر و پستانک در طولانی مدت، میتوانند نقشی بر ایجاد این نوع ناهنجاری داشته باشند.
در واقع این ناهنجاری نوع شدیدتر اوربایت است که احتمال وجود آن در افراد بسیاری وجود دارد. در صورتی که دندانهای فک بالا تقریبا سبب پوشانده شدن تمام قسمت دندانهای فک پایین شوند، در این صورت فرد به دیپ بایت مبتلا شده است.
این ناهنجاری زمانی اتفاق میافتد که در زمان بسته شدن فک، دندانهای قدامی فک بالا و پایین به یکدیگر نرسند که در نتیجه دهان باز میماند. اپن بایت سبب فاصله بین دندانها و عدم بسته شدن فک میشود.
در صورتی که دندانهای فک بالا بیش از حد طبیعی فاصله افقی با دندانهای فک پایین داشته باشند، به آن اورجت گفته میشود.
دندانهای جلویی فک بالا و پایین باید در یک خط مرکزی قرار داشته باشند. در غیر این صورت، دندانها در حالت درستی قرار نگرفته و ناهنجاری انحراف فکی به وجود میآید.
معمولا به حالتی که جای یک دندان یا چند دندان در دهان خالی باقی میماند، غیبت دندانی گفته شود. این اتفاق به دلایل متفاوتی به وجود میآید. یکی از راههای درمان آن ارتودنسی است.
تعداد استاندارد دندانهای شیری ۲۰ و دندانهای دائمی ۳۲ عدد است.