سرمایه شرکت تعاونی به سهام تقسیم می شود. در تعریف سهم می توان گفت : سهم واحدی است از سرمایه شرکت تعاونی که نوع و مبلغ آن را اساسنامه شرکت تعیین می کند.
سهم معرف قسمتی از سرمایه شرکت تعاونی است. ثبت شرکتها جمع مبالغ سهام هر صاحب سهم ، مقدار مبلغی است که وی در شرکت سرمایه گذاری کرده است.
سهام شرکت تعاونی متساوی القیمه اند ؛ یعنی مبلغ سهام – مبلغی که در روی سهم قید می شود – با یکدیگر مساوی است. چنین مبلغی را مبلغ اسمی یا مبلغ رسمی می نامند. سهام شرکت تعاونی قابل تجزیه نیست ؛ یعنی به قطعه یا پاره سهم تقسیم نمی شود.
سهم شرکت تعاونی مبین میزان حق رای اعضا در مجامع عمومی نیست ، زیرا در شرکت های تعاونی هر عضو بدون در نظر گرفتن میزان سهام ، فقط دارای یک رای است ، ولی چون نمونه اساسنامه شرکت تعاونی متذکر شده است که باقیمانده سود خالص سالانه شرکت تعاونی را ( پس از کسر و برداشت ذخایر ، حق تعاون و آموزش و پاداش ها ) می توان بین اعضا ، در تعاونی های تولیدی به نسبت سهام و در تعاونی های توزیع 50 درصد به نسبت سهام و مابقی به نسبت معاملات اعضا با تعاونی تقسیم کرد ، باید گفت که در شرکت های تعاونی ، سهم مبین میزان منافع اعضا در شرکت است ، زیرا آن گونه که ذکر شد ، تعداد سهام اعضا در منتفع شدن آن ها از سود شرکت موثر است .
تعداد سهام اعضا برابر است ، ولی مجمع عمومی عادی شرکت می تواند تصویب کند که اعضا دارای سهام نابرابر باشند ؛ در این صورت ، حداکثر میزان سهام هر عضو نباید از 15 درصد سرمایه شرکت تعاونی تجاوز کند.
هر یک از اعضا باید مبلغی ( حداقل معادل یک سوم مبلغ هر سهم ) را که اساسنامه شرکت تعیین کرده است ، در موقع خرید سهم پرداخت کند و بقیه مبلغ بر عهده او خواهد بود و وی مکلف است آن را ظرف مدت مقرر در اساسنامه و به ترتیبی که مجمع عمومی عادی تعیین می کند ، به شرکت بپردازد. مبلغی را که هر عضو باید به شرح فوق در موقع خرید هر سهم بپردازد مبلغ لازم التادیه می نامند.
سهم شرکت تعاونی " با نام " است. با نام بودن سهم روی ورقه آن قید می شود. سهم با نام به شخص معینی تعلق دارد و اسم و مشخصات دارنده آن در دفتر ثبت سهام که در نزد شرکت موجود است ، درج می شود ؛ همچنین ممکن است اسم صاحب اولیه سهم با نام ، روی آن قید گردد. علت با نام بودن سهام در شرکت های تعاونی این است که شرکت تعاونی حائزین شرایط خاصی را به عضویت قبول می کند و بدون داشتن این شرایط کسی نمی تواند به عضویت آن درآید و یا در عضویت آن باقی بماند.
به همین دلیل در هر شرکت تعاونی باید اعضا ، یعنی دارندگان سهام ، معلوم و مشخص باشند. انتقال سهم با نام باید در دفتر سهام شرکت ، ثبت و اسم و مشخصات دارنده جدید در آن نوشته شود و به امضای ناقل سهم و منتقل الیه یا وکیل یا نماینده قانونی آن ها برسد. انتقال سهام با موافقت هیئت مدیره شرکت تعاونی و فقط به اعضا و داوطلبان عضویت واجد شرایط همان شرکت امکان دارد. برای اطلاع بیشتر قابل ذکر است که طبق قانون تجارت سهم دارای انواع مختلف با نام و بی نام بوده ، ممکن است به صورت ممتاز باشد. سهم با نام همان است که فوقاَ بیان شد ، سهم بی نام سهمی است که برخلاف سهم با نام ، لازم نیست دارنده آن شخص معینی بوده و مشخصات او برای شرکت معلوم باشد. سهم بی نام به صورت " سند در وجه حامل " تنظیم می شود و دارنده آن مالک شناخته می شود ، مگر آنکه خلاف آن ثابت گردد. سهم بی نام برخلاف سهم با نام ، به سهولت قابل واگذاری است ؛ زیرا نقل و انتقال آن با قبض و اقباض عملی می شود. این دو نوع سهم را سهام عادی می نامند. هر گاه برای بعضی از سهام مزایایی قائل شوند ( مثلاَ سود آن را بیشتر از سود سهام عادی تعیین کنند ) ، این گونه سهام ، سهام ممتاز نامیده می شود. سهام ممتاز سهام استثنایی است ؛ در شرکت های سهامی در مواردی که شرکت نیاز به سرمایه یا افراد بصیر دارد و از طریق متعارف جلب آن ها میسر نیست ، سهام ممتاز ایجاد می کنند و آن را به موارد مطلوب اختصاص می دهند. لازم به یادآوری است که سهام شرکت های تعاونی تماماَ با نام است و سهام بی نام چون با طبع شرکت تعاونی ناسازگار است ، در این شرکت ها وجود ندارد ، ولی می توان گفت که شرکت تعاونی می تواند دارای " سهام ممتاز " باشد.
برای هر سهم یک ورقه سهم صادر می شود. ممکن است برای دو یا چند سهم ، یک ورقه سهم صادر شود. اوراق سهام باید متحدالشکل ، چاپی و دارای شماره ترتیب باشد و با نام بودن سهم در آن قید شود. هر ورقه سهم باید به امضای لااقل دو نفر از مدیران شرکت تعاونی ( معمولاَ مدیر عامل و یکی از اعضای هیئت مدیره ) برسد.
ورقه سهم باید حاوی نکات ذیل باشد :
1. نام و نوع شرکت تعاونی ؛
2. شماره ثبت شرکت تعاونی ؛
3. مبلغ سهم و مبلغ لازم التادیه پرداخت شده آن ؛
4. بانام بودن سهم ؛
5. تاریخ صدور سهم و شماره آن ؛
6. تعداد سهامی که هر ورقه نماینده آن است ( اگر برای دو یا چند سهم یک ورقه صادر شود ) ؛
7. نام و نام خانوادگی و امضای لااقل دو نفر از مدیران شرکت ؛
8. مهر شرکت تعاونی
شرکت تعاونی باید ظرف مدت یک سال از تاریخ ثبت شرکت یا افزایش سرمایه ، حسب مورد برای هر یک از اعضا به میزان سهام آن ها ورقه سهم صادر کند و به آنان تحویل دهد.
تا زمانی که اوراق سهام صادر نشده است ، شرکت تعاونی باید به اعضای خود گواهینامه موقت سهم بدهد ، این گواهینامه باید معرف تعداد ، با نام بودن سهم ، مبلغ اسمی سهم و مبلغ پرداخت شده آن باشد. فی الواقع گواهینامه موقت سهم حاکی از این است که شرکت تعاونی پرداخت لازم التادیه و مبلغ تعهد شده صاحب سهم را تایید می کند. گواهینامه موقت سهم ، در حکم سهم است و باید کلیه نکاتی که در ورقه سهم قید می شود در آن وجود داشته و دارای شماره و تاریخ صدور ، امضا و مهر شرکت باشد. در موقع تسلیم ورقه سهم ، گواهینامه موقت سهم مسترد و ابطال می شود.
برای مخلوط کردن محلول ها و سیالات از آن استفاده می شود. همانطور که می دانید، هم زدن و مخلوط کردن مواد در آزمایشگاه های شیمیایی و سایر آزمایشگاه ها، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سکوبندی ازمایشگاهی بسیاری از محلول های شیمیایی برای شروع واکنش نیاز به هم زدن دارند. از طرفی، هم زدن و مخلوط کردن به صورت مداوم و کاملا یکنواخت نیز، از شاخصه های لازم برای انجام یک واکنش به شمار می رود. یک شیکر می تواند محلول ها و سیالات مورد استفاده در انجام آزمایش ها و واکنش های شیمیایی را با سرعتی یکنواخت و به صورت کاملا مداوم مخلوط کند. از طرفی، مخلوط کردن مواد، سرعت واکنش های شیمیایی را نیز بهبود می بخشد. بنابراین می توان از شیکر های آزمایشگاهی به عنوان یک کاتالیزور نیز استفاده کرد. در این محتوا قصد داریم انواع مختلف شیکر های آزمایشگاهی و مصارف هر نوع را برای شما معرفی کنیم. پس ما را همراهی کنید.
شیکر های آزمایشگاهی در انواع مختلفی تولید شده و در آزمایشگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند. اساس کار تمامی شیکر های آزمایشگاهی، هم زدن و مخلوط کردن انواع محلول ها و سیالات در آزمایشگاه ها به شمار می رود. اما تفاوت های جزئی در ساختار و عملکرد دارند که نحوه کارکرد آنها را اندکی متفاوت خواهد کرد. در این بخش از محتوا قصد داریم به بررسی انواع مختلف این شیکر ها و ساختار و نحوه عملکرد آنها بپردازیم.
شیکر های آزمایشگاهی اوربیتالی: دلیل نامگذاری این نوع شیکر، به دلیل شباهت آن به ساختار اوربیتال های مولکولی می باشد. وجود صفحه تقریبا گسترده در این نوع شیکر های آزمایشگاهی باعث می شود تا بتوان همزمان تعداد بالایی از محلول ها را مخلوط کرد. از طرفی سرعت چرخش و میزان دوران این محصولات نیز نسبت به انواع دیگر بهتر است. این شیکر ها به دلیل داشتن میله های نگهدارنده ظرف، باعث ایمنی و جلوگیری از به هدر رفتن محلول ها خواهند شد. از این شیکر ها در آزمایشگاه های بیولوژیک، استفاده بیشتری صورت می گیرد.
شیکر های آزمایشگاهی ورتکس: وظیفه شیکر ورتکس، مخلوط کردن محلول های موجود در ظرف های آزمایشگاهی کوچک مانند ویال می باشد. این نوع شکر در قسمت پایه و کفی خود یک همزن دورانی دارد که قدر است به خوبی مایعات و محلول هایی در حجم های پایین را مخلوط کند. حرکت این همزن به وسیله یک موتور الکتریکی که درون شیکر قرار دارد، صورت می گیرد.
شیکر های آزمایشگاهی صفحه ای: سطح این شیکر ها به صورت صفحه ای صاف است و افقی است. تفاوت این نوع با شیکر اوربیتالی در این است که این شیکر ها به جای حرکت دورانی، به صورت رفت و برگشتی حرکت می کنند. یعنی حرکت آنها در امتداد محور طولی یا عرضی می باشد. این شیکر ها نیز قابلیت تنظیم سرعت و زمان حرکت را دارند.
شیکر های آزمایشگاهی خورشیدی: شیکرهای آزمایشگاهی خورشیدی که در اصطلاح به آنها روتو شیکر گفته می شود، نوعی شیکر با حرکت دورانی هستند که می توان درجه دوران را در آنها تنظیم کرد. از این شیکر ها بیشتر در آزمایشگاه های خون و برای مخلوط کردن نمونه های خونی موجود در ویال ها استفاده می شود. از طرفی صفحه این شیکر ها دایره ای بوده و ویال ها به صورت شعاعی در آن قرار می گیرند که تصویری همانند خورشید ایجاد خواهد کرد. از این رو به این شیکر ها شیکر های خورشیدی نیز گفته می شود. این شیکر ها در آزمایشگاه های هماتولوژی مورد استفاده ویژه ای قرار می گیرند.
با توجه به نکات گفته شده در مورد انواع شیکرهای آزمایشگاهی می توان نتیجه گرفت که این شیکرها از جمله تجهیزات مهم در آزمایشگاه های مختلف زیست شناسی، شیمیایی و... به شمار می روند.
با توجه به توضیحاتی که در مورد انواع مختلف شیکر های آزمایشگاهی ارائه کردیم، می توان گفت که هر نوع شیکر با توجه به کارایی ویژه ای که دارد در مصارف مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع انواع مختلف شیکر با توجه به شاخصه هایی که دارند، برای کار در محیط های خاص آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرند. در ادامه به بررسی انواع محیط های آزمایشگاهی و شیکر های مورد استفاده در آنها می پردازیم.
آزمایشگاه های شیمیایی: در آزمایشگاه های شیمیایی مخلوط کردن مداوم و حفظ دمای محلول، از جمله نکاتی هستند که باید همواره مورد رعایت قرار گیرند. از طرفی مسئله نگهداری ظرف محلول های شیمیایی نیز مسئله ای خاص است. بنابراین بهترین گزینه برای استفاده در آزمایشگاه های شیمیایی شیکر های اوربیتالی هستند. شیکر های ورتکس صفحه ای نیز جزء گزینه های مناسب برای استفاده در آزمایشگاه های شیمیایی محسوب می شوند.
آزمایشگاه های بیولوژی و زیست شناسی: در آزمایشگاه های بیولوژی عموما، نحوه تکثیر سلولی یا تکثیر باکتری ها، میکروب ها و قارچ ها مورد بررسی قرار می گیرد. بنابراین شیکر های مورد استفاده در این نوع آزمایشگاه ها باید به گونه ای طراحی شوند که محیطی مناسب برای رشد این موارد ایجاد کنند. شیکر های انکوبار، با ایجاد رطوبت لازم و تعادل اکسیژنی، محیطی مناسب برای رشد سلول ها، باکتری ها و... فراهم می کند. بنابراین بهترین شیکر برای استفاده در آزمایشگاه های زیست شناسی، شیکر انکوبار است. البته شیکرهای صفحه ای نیز می توانند گزینه های مناسبی محسوب شوند.
آزمایشگاه های هماتولوژی و خون: در آزمایشگاه های هماتولوژی بیشتر از ویال یا ظرف های کوچک برای نمونه گیری استفاده می شود. ترکیب و مخلوط کردن نمونه های خونی، با شیکر های خورشیدی و ورتکس به راحتی انجام می شود. از طرفی شیکر های خورشیدی نگهدارنده هایی خاص برای ویال ها دارند و تعداد زیادی از ویال ها را می توانند در آن واحد در خود جای دهند. بنابراین در صورت استفاده از روتو شیکر ها، راندمان و سرعت کار در آزمایشگاه های هماتولوژی افزایش خواهد یافت.
با توجه به مطالب ذکر شده در مورد انواع شیکرازمایشگاهی می توان نتیجه گرفت که شیکر ها، با توجه به نحوه کار، نحوه چرخش و صفحه نگهدارنده دارای انواع مختلفی می باشند. وظیفه کلی تمامی شیکرها، هم زدن و ترکیب محلول ها یا سیالات می باشد اما ممکن است نحوه کارکرد آنها در محیط های مختلف اندکی متفاوت باشد. در آزمایشگاه های متنوع اعم از، آزمایشگاه های شیمیایی، زیست شناسی و هماتولوژی از شیکر های آزمایشگاهی استفاده می شود. نوع مناسب شیکر را می توان بر حسب محیط مورد استفاده از آن تعیین و انتخاب کرد. امید است مطالب ذکر شده، زمینه آشنایی شما با انواع مختلف شیکر را فراهم کرده باشد.
بعد از شرکت های سهامی، شرکت های با مسئولیت محدود از متداول ترین انواع شرکت های تجاری در ایران می باشند. اخذ کارت بازرگانی فوری طبق ماده 94 قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
به طوری که از تعریف مذکور برمی آید در شرکت های با مسئولیت محدود مسئولیت شرکا، درست مانند شرکت های سهامی محدود به آورده آنان است ، ولی سرمایه به سهام مساوی تقسیم نمی گردد بلکه سرمایه در حقیقت مجموعه ای از سهم الشرکه شرکاست که لزومی برای تساوی آن در نظر گرفته نشده است.
سرمایه شرکت با مسئولیت محدود می تواند به صورت نقدی و یا غیرنقدی باشد. لیکن طبق ماده 96 موسسین این گونه شرکت ها موظفند که کل سرمایه نقدی را تادیه و کل سرمایه غیرنقدی را نیز تقویم و تسلیم کنند.
نظر به این که میزان سهم هر یک از شرکا در این گونه شرکت ها توسط برگ سهام مشخص نمی شود، لذا ماده 97 ضروری کرده است که در شرکتنامه صراحتاَ میزان سهم الشرکه غیرنقدی هر یک از شرکا قید شود.
البته بهتر بود در ماده مزبور سهم الشرکه نقدی نیز اضافه می گردید. به منظور جلوگیری از ارزش گذاری غیرواقعی اموال غیرمنقول شرکت ، ماده 98 قانون تجارت ، شرکا شرکت با مسئولیت محدود را نسبت به ارزش اعلامی برای اموال غیرنقدی در شرکتنامه، در مقابل اشخاص ثالث دارای مسئولیت تضامنی کرده است.
اهمیت ارزش گذاری سرمایه غیرنقدی شرکت خصوصاَ در زمانی که شرکت ورشکسته شود و طلبکاران می بایست از سرمایه های شرکت مطالباتشان را وصول کنند جلوه خواهد کرد.
نکته : در قانون تجارت حداقل سرمایه برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود پیش بینی نگردیده، ولی در لایحه اصلاح قانون تجارت ( مصوب 1384 هیات وزیران ) در ماده 742، حداقل سرمایه نقدی برای تشکیل یک شرکت با مسئولیت محدود، " یکصد میلیون ریال " تعیین شده که باید تماماَ به حساب شرکت در بدو تشکیل واریز شود.
به نظر دکتر پاکدامن در کتاب حقوق شرکت های تجاری، نظر به اینکه سرمایه شرکت متشکل از سرمایه نقدی و غیرنقدی است، تکلیف اشخاص به واریز یکصد میلیون ریال نقد به حساب شرکتی که هنوز فعالیت اقتصادی را آغاز نکرده و شدیداَ نیاز به نقدینگی است، با واقعیت های اقتصادی همخوانی ندارد ، برای سایر انواع شرکت های تجاری در لایحه مزبور قاعده ای در مورد حداقل سرمایه پیش بینی نشده است.
در شرکت های با مسئولیت محدود ، اصولاَ تقسیم سود و زیان ، مانند تمام شرکت های تجاری به نسبت آورده هر شریک است مگر اینکه شرط خلاف شده باشد.
با این حال در صورت ورشکستگی ، هر یک از شرکا فقط تا میزان آورده خود در شرکت مسئولیت پرداخت قروض شرکت را به عهده دارند و شرط خلاف آن نیز معتبر نیست.
https://danasabt.ir/%D9%BE%D9%84%D9%85%D9%BE-%D8%AF%D9%81%D8%A7%D8%AA%D8%B1/
ولی در رابطه با خود شرکا، برخلاف رابطه آنان با اشخاص خارج از شرکت ، می توان طبق اساسنامه مسئولیت هر یک از شرکاء را از حدود آورده آنان کمتر یا بیشتر قرار داد.اتوکلاو، به وسیله حرارت و فشار بالا، مورد استفاده قرار می گیرد. هود لامینار این دستگاه برای استریل‌سازی، اصلاح خواص فیزیکی و شیمیایی، تولید محصولات با ویژگی‌های خاص، و بهبود کیفیت مواد مورد استفاده می‌شود. اتوکلاو در صنایع مختلف از جمله صنایع پزشکی، خودروسازی، مخابرات، صنایع غذایی، و ساخت مصنوعات کامپوزیتی به کار می‌رود.
تأثیر بخار و حرارت تحت فشار بالا به تمام نقاط ماده یا ابزاری که درون اتوکلاو قرار دارد می‌رسد و می‌تواند حالت فیزیکی ماده را تغییر دهد.
دما و فشار قادرند بر خواص الکتریکی و الکترونیکی اشیا تأثیر گذار باشند. به عنوان مثال، مقاومت الکتریکی، جریان الکتریکی و ویژگی‌های نیمه‌رسانای الکترونیکی قابل تغییر هستند. فشار و حرارت ممکن است منجر به تغییرات شیمیایی در ماده شوند، از جمله تجزیه، ترکیب، اکسیداسیون، رویش بلورها و تغییرات فازی شیمیایی.
فشار و حرارت قادرند به تغییرات در ریزساختار شیء منجر شوند؛ به عنوان مثال، ترتیب بلوری، اندازه دانه‌ها و تراکم جوش‌ها ممکن است تغییر کنند. همچنین، فشار و حرارت ممکن است تغییرات روی سطح شیء ایجاد کنند، از جمله اکسیداسیون، کربناسیون، پوشش‌دهی و تغییر خواص ویژگی‌های سطحی.
اتوکلاوها برای مقاصد مختلف در صنایع متنوع به کار می‌روند. عملکرد این دستگاه به این صورت است که ابتدا اشیاء و وسایل قابل اتوکلاو شدن در داخل محفظه قرار می‌گیرند. در اتوکلاوهای مجهز به سیستم وکیوم، هوا از داخل محفظه خارج شده و به جای آن بخار یا گاز تمیز با حرارت بالا وارد می‌شود. در این مرحله، بخار یا گاز داغ تحت فشار بالا به تمام نقاط ماده یا ابزاری که درون اتوکلاو قرار دارد می‌رسد و فرآیند مورد نظر را انجام می‌دهد.
در اتوکلاوهای بخار، با افزایش فشار و دما، گاز داغ به تمام نقاط جسمی که درون محفظه قرار دارد نفوذ می‌کند و پس از گذشت زمان مورد نیاز، بخار آب یا گاز داغ به آرامی خنک می‌شوند. در مرحله خنک کردن، دما در داخل محفظه کاهش می‌یابد و اتوکلاو اجازه می‌دهد تا ماده یا ابزار داخل آن خنک شود. پس از اتمام فرآیند خنک شدن، اشیاء اتوکلاو شده می‌توانند خارج شوند.
اتوکلاوها برای کاربردهای مختلف در صنایع متنوع مورد استفاده قرار می‌گیرند و برخی از مزایا آن به شرح زیر می‌باشد:
۱. اقتصادی و با کیفیت:
اتوکلاو کردن نسبت به روش‌های دیگر، به ویژه در ارتقاء خواص فیزیکی کالاها، ممکن است به عنوان راه حل اقتصادی‌تر محسوب شود. مثلاً در تولید شیشه لمینت، اتوکلاو بهترین کیفیت را ارائه می‌دهد.
۲. زمان پروسه کوتاه:
امکان شبیه‌سازی آزمایشگاهی با استفاده از اتوکلاو هیدروترمال، فرآیندهای زمان‌بر را به طور چشمگیر کاهش می‌دهد. اثرات فشار بالا بر حرارت، سرعت پروسه را افزایش می‌دهد.
۳. نفوذ خوب در تمام سطوح:
در فرآیند تولید بلوک‌های بتنی سبک، اتوکلاو با استفاده از فشار بالا و بخار داغ، توانایی تزریق این بخار در سراسر اجزای بلوک سیمانی را داراست. این اقدام باعث ایجاد بلوک‌هایی با خصوصیات متخلخل و کیفیت عالی می‌شود.
۴. بدون نیاز به مواد شیمیایی اضافی:
فرآیند اتوکلاو بدون نیاز به مواد شیمیایی اضافی خواص مورد نظر را در کالا ایجاد می‌کند. این امر به معنای کاهش هزینه‌ها و حفظ سلامتی و محیط زیست می‌باشد.
۵. کاربرد گسترده:
اتوکلاوها در صنایع مختلف از جمله صنایع شیشه، بتن، غذای کنسروشده، و... استفاده می‌شوند، که نشان از گستردگی کاربردها و اهمیت آنها در تولید صنعتی دارد.
دستگاه اتوکلاو بر اساس ضدعفونی تجهیزات به سه گروه N، S، B و سریع تقسیم می‌شود. گروه N جهت ضدعفونی وسایل جامد مناسب می باشد. گروه S برای ضدعفونی ابزارهای جامد با یا بدون پوشش و وسایل سوراخ‌دار با پمپ خلاء و سیکل خشک‌کن استفاده می‌شود. گروه B دستگاهی کامل‌تر است که علاوه بر ابزارهای جامد، مواد نساجی را نیز ضدعفونی می‌کند و دارای پمپ خلاء قوی است. اتوکلاو سریع در مراکز پزشکی و دندانپزشکی با حجم استریلیزاسیون کمتر به کار می‌رود.
همچنین، دستگاه اتوکلاو بر اساس محیط کار به صورت زیر دسته بندی می شود.
• اتوکلاو آزمایشگاهی
• اتوکلاو بیمارستانی
• اتوکلاو کلینیکال
• اتوکلاو دندانپزشکی
• رطوبت زیاد در اتوکلاوهای بخار:
در اتوکلاوهای بخار، استفاده از حرارت مرطوب برای اتوکلاو کردن ممکن است به خاطر رطوبت زیاد، برخی از اجسام را آسیب بزند، به ویژه اگر قسمت‌های کاغذی یا مقوایی داشته باشند.
• خوردگی و پوسیدگی در اتوکلاو:
اجسام از جنس فولاد کربن استیل ممکن است به دلیل قرار گرفتن مداوم در معرض رطوبت خوردگی و پوسیدگی پیدا کنند. تنها ابزارهای فولاد ضد زنگ (استنلس استیل) و پلاستیک‌هایی که می‌توانند گرما را تحمل کنند، قابل استفاده در اتوکلاو هستند.
• آتش‌سوزی در اتوکلاوهای صنعتی:
حضور کاغذ یا پلاستیک‌هایی که تحمل حرارت بالا را ندارند می‌تواند در اتوکلاوهای صنعتی، به ویژه در اتوکلاوهای زباله بیمارستانی، منجر به آتش سوزی شود. برای حل این مشکل، می‌توان از حرارت مرطوب به جای حرارت خشک استفاده کرد یا از گازهای بی اثر مثل نیتروژن به جای هوا برای حرارت خشک استفاده نمود.
هدف اصلی محافظت از بیمار، سلامت در برابر عفونت و ارائه درمان با کیفیت در محیطی عاری از میکروب است. بهترین دندانپزشک رشت برای کامپوزیت انجمن‌های دندانپزشکی دستورالعمل‌هایی را به متخصصان دندانپزشکی توصیه کرده اند که شامل پیروی صحیح از مراحل استریل کردن ابزار و هندپیس است که منجر به بهبود کنترل عفونت و مدیریت بیماری می‌شود.
باید برای پاک سازی میکروب‌ها و عوامل بیماری زا روش‌هایی را به صورت متوالی و همیشگی انجام داد. این فرآیندها شامل تمیز کردن مناسب ابزار، استریل کردن، بسته بندی و نگهداری در محفظه UV برای حفظ استریل ابزار برای مدت طولانی تر است.
ضروری ترین بخش در استریل کردن، عقیم سازی است. بدون پیروی از فرآیند پیش استریلیزاسیون، نمی توان به استریلیزاسیون مناسب دست یافت. بهتر است حذف زباله و ذرات آلوده از سطح ابزار چند بار مصرف با استفاده از پاک کننده‌های اولتراسونیک انجام شود.
معمولا ابزار را می‌خیسانند و سپس با مسواک و مواد مخصوص آنها را شسته و آبکشی می‌نمایند. اما در پاکسازی با پاک کننده‌های اولتراسونیک از امواج اولتراسونیک برای تمیز کردن ابزار استفاده می‌شود. این روش مفیدتر از تمیز کردن دستی است. این دستگاه‌ها آلودگی‌هایی مانند لکه‌های خون و باله‌ها را بدون آسیب رساندن به خود ابزار از بین می‌برند. یک پاک کننده اولتراسونیک از امواج با فرکانس بالا استفاده می‌کند. این امواج مایع درون مخزن را بر هم می‌زند و حباب‌هایی ایجاد می‌کنند. حباب‌های ترکیده و انرژی بالایی تولید می‌شود، به این فرایند اثر کاویتاسیون می‌گویند. همانطور که حباب می‌ترکد، محلول تمیز کننده به سمت قسمت‌های غیرقابل دسترس از اجسام غوطه ور در مخزن می‌رود و ابزار را برای فرآیند بعدی آماده می‌کند.
استریل کردن با بخار موثرترین روش ضد عفونی است. هنگامی که آب مقطر تحت فشار گرم می‌شود، بخاری ایجاد می‌شود که برای از بین بردن میکروارگانیسم‌ها بسیار موثر است. ابزارهای جراحی قابل استفاده مجدد هنگامی که در داخل دستگاه استریل کننده بخار قرار می‌گیرند به طور موثر استریل می‌شوند. در این فرایند‌هاگ‌های رویشی باکتری‌ها به همراه ویروس غیرفعال می‌شوند. استریلیزاسیون بخار تحت فشار توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان غذا و دارو (FDA) تایید و توصیه می‌شود. استریلیزاسیون بخار تحت فشار کاملا اقتصادی و به صرفه است. اثر استریلیزاسیون پایدار و قابل اعتماد است و می‌توان از آن در اکثر ابزارهای دندانپزشکی استفاده کرد. زمان استریلیزاسیون کوتاه و تعداد زیادی از ابزارها در یک بار استریل می‌شوند. این روش استریل کردن وسایل دندانپزشکی را آسان و ساده می‌کند.
برای کلینیک‌های دندانپزشکی اتوکلاو نوع B بیشتر توصیه می‌شود. اتوکلاو نوع Bیا کلاس B به شما کمک می‌کند بهترین کیفیت درمان را در کار‌های دندانپزشکی خود ارائه دهید. این دستگاه‌ها دارای سیکل خلاء سه گانه هستند.
این فرایند‌ها باعث می‌شود اتوکلاو برای کلینیک‌های دندانپزشکی مناسب باشد. اتوکلاو نوع B استریل کردن ابزار متخلخل و توخالی را می‌تواند بار‌ها به طور موثر انجام داده و بیشتر برای ابزارهای جراحی استفاده می‌شود.
روش‌های پس از عقیم سازی برای حفظ استریل ماندن ابزار ضروری است. ابزار باید به گونه ای نگهداری شوند که احتمال آلودگی کاهش یابد. بسته‌های ابزار استریل باید با احتیاط و بدون له شدن، خم شدن یا سوراخ شدن در بسته مهر و موم و نگهداری شوند. برای جلوگیری از همه این موارد، استفاده از محفظه UV برای جلوگیری از ورود آلودگی توصیه می‌شود.
پک کردن ابزار دندانپزشکی زمانی اتفاق می‌افتد که میکروارگانیسم‌ها در یک طول موج خاص (۲۰۰ تا ۲۸۰ نانومتر) در معرض اشعه UV قرار می‌گیرند. در داخل محفظه اشعه ماوراء بنفش وجود دارد. این اشعه توانایی تولید مثل باکتری‌ها را از بین می‌برد و غیرفعال شدن با سرعت بیشتری اتفاق می‌افتد، به طوری که دیگر تهدیدی برای سلامت انسان ندارند.
بسته بندی ابزارها باید در محیطی عاری از آلودگی با دست تمیز و دستکش انجام شود. کیسه‌های استریلیزاسیون، از مواد پلاستیکی و کاغذی برای دید مناسب ابزارهای داخل آن ساخته شده اند. طرف کاغذی این پک‌ها، دارای نشانگر داخلی برای تایید استریلیزاسیون است. همچنین نگهداری مناسب از وسایل استریل شده و حمل و نقل ایمن کیت‌ها پس از استریلیزاسیون، جراحی ایمن دندان را تضمین می‌کند.
عقیم سازی فرآیندی است که انواع میکروارگانیسم‌ها، باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و‌هاگ‌های رویشی را از سطح ابزار از بین می‌برد تا از آلودگی و انتقال بیماری جلوگیری کند. گندزدایی یا ضدعفونی فرآیندی است که طی آن باکتری‌ها و قارچ‌ها حذف شده و بی ضرر می‌شوند. بنابراین ضدعفونی جایگزینی برای استریلیزاسیون نیست.
اگر ابزار یا وسیله ای تمیز نباشد، نمی توان آن را استریل کرد. بنابراین، اولین مرحله در استریل کردن ابزار، تمیز کردن و شستن آنهاست. دستورالعمل‌هایی که شرکت سازنده ابزار برای تمیز کردن وسایل توصیه کرده اند را بررسی کنید. به عنوان مثال، برخی از دستورالعمل‌های شرکت‌های سازنده ابزار دندانپزشکی توصیه می‌کنند برخی از ابزار که قابلیت جدا شدن دارند را ابتدا از هم جدا کرده و سپس استریل نمایید. در نهایت برای استفاده دوباره به هم متصل و مونتاژ کنید.
برای استفاده از کاست‌های دندانپزشکی، یکی از سازندگان این ابزار آلات دندانپزشکی معتقد است که کاست باید در هر بار استفاده به مدت ۱۶ دقیقه در دستگاه اولتراسونیک قرار گیرد. دستورالعمل‌های شرکت سازنده باید دقیقاً دنبال شود تا اطمینان حاصل شود که بار زیستی تا حد امکان بر روی ابزار، دستگاه‌ها و ظروف ابزار قبل از استریل کردن کاهش می‌یابد. اگر تصمیم دارید برای تمیز کردن، ابزار را در دستگاه اولتراسونیک قرار دهید ابتدا ابزار را بشویید تا اطمینان حاصل شود که تمام باقی مانده مواد شوینده و آلودگی‌ها پاک شده است.
یکی از اصول مهم استریلیزاسیون این است که ماده ضدعفونی کننده مانند بخار باید بتواند با تمام سطوح اقلامی که قرار است استریل شوند تماس پیدا کند. به عنوان مثال اگر مواد کامپوزیت روی ابزار باقی بماند، استریل کردن کافی نخواهد بود زیرا ماده استریل کننده نمی تواند به چنین موانعی نفوذ کند.
سیستم طبقه بندی Spaulding به طور کلی برای اطمینان از ایمن بودن ابزارها و دستگاه‌ها معمولا ملاک قرار می‌گیرد. این سیستم شامل سه طبقه بندی ابزار دندانپزشکی به بحرانی، نیمه بحرانی و غیر بحرانی است.
ابزارها یا وسایل دندانپزشکی به بافت نرم یا استخوان نفوذ می‌کنند. برخی از ابزارها وارد جریان خون یا سایر بافت‌های معمولی شده و یا با آن تماس پیدا می‌کنند. به عنوان مثال می‌توان به بیوپسی، جراحی پریودنتال، جراحی اپیکال و جراحی ایمپلنت اشاره کرد. هر وسیله ای که در این دسته قرار می‌گیرد باید استریل شوند. استریلیزاسیون با بخار رایج ترین نوع استریلیزاسیون حرارتی در دندانپزشکی است. با این حال، دستورالعمل‌های سازنده را بررسی کنید تا مطمئن شوید که از نوع صحیح استریلیزاسیون و و پارامترهای صحیح استفاده می‌شود.
ابزارها یا دستگاه‌ها با پوست یا غشاهای مخاطی سالم دهان تماس پیدا می‌کنند. این طبقه بندی تقریباً بیشتر ابزارها و وسایلی را که وارد دهان می‌شوند اما با بافت استریل یا سیستم عروقی تماس ندارند، پوشش می‌دهد. در حالت ایده‌آل، اقلام نیمه بحرانی باید استریل یا حداقل، ضدعفونی شوند. همچنین می‌توان آنها را با مواد شیمیایی سرد استریل کرد. استریل به این معنی است که همه موجودات غیرفعال می‌شوند، در حالی که ضد عفونی به عنوان از بین بردن همه موجودات به جز‌هاگ‌های باکتری تعریف می‌شود.
تنها تفاوت بین ضدعفونی سطح بالا و استریلیزاسیون شیمیایی سرد، مدت زمانی است که اقلام باید غوطه ور شوند. همچنین باید دقت داشته باشید مواد شیمیایی که توسط FDA تایید شده ناد در این روش به کار گرفته شوند.
موارد غیر بحرانی فقط با پوست سالم تماس می‌گیرند اما با غشاهای مخاطی تماس ندارند. این موارد نیاز به ضدعفونی سطح پایین یا متوسط دارند. اسپری یا دستمال مرطوب ضد عفونی کننده برای این موارد مناسب است.
ابزارها و وسایل حیاتی نیاز به استریل کردن دارند. اگر برای استفاده از وسایل در موارد بحرانی نتوانیم وسیله را با گرما استریل کنیم، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می‌کند آن مورد استریلیزاسیون سرد تمیز کنید.