انواع میکروارگانیسم ها برای بقاء و ادامه رشد خود مانند تمامی موجودات زنده نیاز به مواد غذایی و فاکتور های محیطی مناسب مانند دما و اتمسفر و pH دارند.خرید کوره ازمایشگاهی در آزمایشگاه برای مطالعه میکروارگانیسم هایی مانند باکتری ها و قارچ ها نیاز به محیط های کشت است. علاوه بر محیط های زیست طبیعی، میکروب ها توانایی زندگی در محیط های مصنوعی و ساخته شده که حاوی مواد غذایی مورد نیاز میکروارگانیسم ها باشد را دارند که به آن محیط کشت می گویند. زمانی که غلظت میکروارگانیسم کم باشد با انجام کشت، تعداد آن ها را می توان افزایش داد. تهیه محیط کشت میکروبی یکی از فرایند های مهم و اولیه در آزمایشگاه های زیستی است.
این مقاله روش تهیه محیط کشت میکروبی را مورد بررسی قرار می دهد.
محیط های کشت آزمایشگاهی در واقع محلول، سوسپانسیون یا مخلوطی حاوی مواد غذایی مورد نیاز برای رشد میکروب ها و میکروارگانیسم ها هستند.
شرایط کشت برای هر نوع از سلول ها و میکروارگانیسم ها بسیار متفاوت است. اما محیط مصنوعی که در آن سلولها کشت میشوند همواره شامل یک ظرف مناسب حاوی بستر یا محیطی است که مواد مغذی ضروری (اسیدهای آمینه، کربوهیدراتها، ویتامینها، مواد معدنی)، فاکتورهای رشد، هورمون ها را تنظیم و گازها (O2، CO2) و محیط فیزیکوشیمیایی (pH، فشار اسمزی، دما) را تنظیم می کند. کشت میکروارگانیسم روی محیط های کشت در انکوباتور انجام می شود.
البته الزاما همه موارد فوق در محیط های کشت وجود ندارند و بسته به نوع میکروب ترکیبات موجود در محیط کشت متفاوت هستند.
برای تهیه و آماده سازی محیط های کشت روش های مختلفی وجود دارد. برای تهیه محیط های کشت باید بر اساس روش هایی که بر روی ظروف دارای محیط های کشت چاپ شده اند، عمل کرد.
مطابق دستور مندرج روی ظرف حاوی محیط کشت، ابتدا مقدرا معینی از پودر را بردارید، داخل یک بشر یا ارلن بریزد و با آب مخلوط کنید. مخلوط حاصل را روی شعله به مدت چند دقیقه بجوشانید تا کاملا شفاف شود. حین حرارت دادن به خوبی آن را به هم بزنید. در ارلن حاوی محیط کشت را به خوبی ببنید و برای سترون کردن داخل اتوکلاو قرار دهید. پس از پایان اتوکلاو، آن را خارج کرده و تا دمای 45 درجه سانتی گراد خنک کنید. سپس با توجه به حجم پلیت استریل، از محیط کشت داخل آن بریزید. در آن را ببندید تا سرد و جامد شود. پس از سفت شدن، محیط کشت آماده استفاده می شود.
در پتری دیش های با قطر 10 سانتی متر اغلب حدود 10 تا 15 میلی متر از محیط کشت را می ریزند. معمولا برای تهیه محیط کشت در لوله ها در یک لوله آزمایش تا نصف یا یک سوم پر می شود. برای تهیه آگار شیب دار، لوله ها را بعد از ریختن محیط مورد نظر به شکل مایل و مورب نگه داشته تا خودش را گرفته و سفت شود.
این محیط دارای اکثر مواد مغذی و لازم برای رشد بیشتر باکتری ها است.
کاربرد این محیط کشت در بررسی حرکت باکتری ها و قدرت تجزیه و آزاد سازی گوگرد به وسیه باکتری مورد نظر است.
این محیط دارای لاکتوز و معرف شیمیایی ائوزین متیلن بلو (جهت جلوگیری از رشد باکتری های گرم مثبت) است. به همین جهت باکتری های گرم منفی که لاکتوز را تخمیر می کنند در این محیط به رنگ قرمز تا سیاه ظاهر می شوند و باکتری های گرم منفی که لاکتوز را تخمیر نمی کنند کلنی هایی به رنگ محیط به وجود می آورند. مثلا اشریشیا کلی در این محیط کلنی سیاه رنگ تولید می کند و روی پلیت سایه ای از رنگ سبز متالیک (جلای سبز رنگ) دیده می شود .
روش تهیه این محیط کشت مشابه موارد قبلی است.
محیط کشت آگار خون دار یکی از محیط های کشت مغذی است که شرایط رشد بسیاری از باکتری ها را فراهم می کند.
برای تهیه این نوع محیط کشت به پایه با فنیل رد نیاز است. پس از تهیه محیط Phenol red Broth Base، از هر کدام از قند های مورد نیاز 0.5 تا 1 درصد به محیط اضافه کنید. سپس لوله های ازمایش را اتوکلاو استریل کنید.