درک و استفاده صحیح از اصطلاحات پایه دندانپزشکی نه تنها برای دانشجویان دندانپزشکان بلکه برای تمام افراد بسیار مهم است.کامپوزیت در رشت به طور عمده پنج سطح دندان وجود دارد.
این پنج سطح لبیال، پالاتال، مزیال، دیستال و انسیزال نامیده می‌شوند. به عنوان مثال، در دندان‌های خلفی، مولر فک پایین، پنج سطح مزیال باکال لینگوال، اکلوزال و دیستال هستند. این سطوح با توجه به موقعیت و کاربرد آنها نامگذاری شده است. در ادامه با موقعیت هر کدام آشنا می‌شویم.
سطحی از دندان که به سمت لب یا مجاور آن است. اصطلاح سطح لبیال معمولاً برای سطوح دندان‌های ثنایا و نیش که درست در مجاورت لب‌ها قرار دارند استفاده می‌شود.
سطح دندان به سمت مخاط گونه یا در مجاورت آن قرار دارد. اصطلاح سطح باکال برای سطوح پرمولرها و دندان‌های آسیاب که بلافاصله در مجاورت گونه قرار دارند، اطلاق می‌شود.
سطوح لبیال و باکال در مجموع به عنوان سطوح صورت دندان شناخته می‌شوند.
سطحی که به سمت کام یا مجاور آن است، سطح کام یا پالاتال است. اصطلاح سطح پالاتال برای سطوح دندان‌های فک بالا (اعم از دندان‌های قدامی و خلفی) که به سمت کام یا مجاور آن قرار دارند استفاده می‌شود.
سطحی از دندان که به سمت لینگوال یا مجاور آن است. اصطلاح سطح لینگوال برای سطح دندان فک پایین (قدامی یا خلفی) که بلافاصله در مجاورت زبان وجود دارد استفاده می‌شود.
سطح دندان به سمت خط وسط یا نزدیک آن، سطح مزیال است. تنها دندان‌هایی که سطح مزیالی خود را به اشتراک می‌گذارند، دندان‌های ثنایای مرکزی فک بالا و فک پایین هستند.
سطح دندانی که از خط وسط فاصله دارد، سطح دیستال است. این دندان‌ها در سمت عقب دهان می‌باشند.
سطوح مزیال و دیستال در مجموع سطوح پروگزیمال نامیده می‌شوند. به عبارت دیگر، سطح پروگزیمال به معنای سطح مزیال یا دیستال است.
سطوح برش دندان‌های قدامی (اعم از دندان‌های قدامی بالا و پایین) به عنوان سطح انسیزال شناخته می‌شوند.
سطح ساینده دندان‌های خلفی (پرمولرها و مولرها) به عنوان سطوح اکلوزال شناخته می‌شوند.
مزیال دندان معمولاً قسمت انتهایی دندان کنار آن را لمس می‌کند. روی دندان‌های عقب شما، در فضای باریک بین دندان‌ها که در آن نخ دندان می‌کشید، پنهان می‌شود. سطوح مزیال و دیستال را می‌توان به عنوان قاب پنجره جانبی دندان در نظر گرفت. در حالی که سطوح باکال و لینگوال را می‌توان به عنوان خود پنجره در نظر گرفت. طبق گفته انجمن دندانپزشکی آمریکا، مزیال را می‌توان به‌عنوان سمتی که به سمت خط وسط دندان‌های شما در زیر بینی قرار دارد نیز دانست.
در حین تحصیل در دانشکده دندانپزشکی یا دانشکده بهداشت دندان، متخصصان دندانپزشکی بهترین روش مراقبت از هر دندان را از دندان‌های آسیاب در پشت تا نیش در جلو می‌آموزند. آنها باید در مورد کل دندان‌ها یاد بگیرند تا از هر قسمت آن مراقبت کنند. داشتن یک نام خاص برای هر سطح دندان به بهداشتکاران و دندانپزشکان کمک می‌کند تا به طور موثر با قسمت‌های مختلف دندان ارتباط برقرار کرده و مشخص کنند که کدام ناحیه به کار نیاز دارد.
همچنین سایر افراد به دلیل آنکه در مطب از شنیدن صحیت‌های دندانپزشک گیج نشوند بهتر است با آناتومی دندان آشنایی جزیی داشته باشند.
درمان قسمت مزیال دندان به تنهایی دشوار است و در بسیاری از موارد سطح اکلوزال یا جونده نیز درگیر می‌شود. توضیح این اصطلاحات و آموزش افراد، یکی از بهترین راه‌هایی است که متخصصان دندانپزشکی در حق بیماران خود انجام می‌دهند.
دندانپزشکان معمولاً از کل دندان مراقبت می‌کنند. اما عفونت اولیه فقط در یک نقطه خاص پیدا می‌شود. این مهم است که هنگام مراقبت از هر دندان، از هر سطح دندان مانند مزیال باکال لینگوال و سایر قسمت‌ها بیشتر بدانید. داشتن دانش خوب از جایی که مشکل در کمین است می‌تواند به شما کمک کند در خانه بهتر از دندان‌های خود مراقبت کنید.
از دست دادن سطح مزیال، می‌تواند ناشی از بیماری پریودنتال باشد. هنگامی که یک متخصص دندانپزشک از دست دادن استخوان مزیال را شناسایی می‌کند، به این معنی است که سطح مزیال از بین رفته است. بیماری لثه نیز فقط می‌تواند در قسمت خاصی از دندان وجود داشته باشد. از آنجایی که سطح مزیال در بین دندان‌های شما قرار دارد، مهم‌ترین راه برای جلوگیری از مشکلات مزیال دندان، لثه و استخوان استفاده از نخ دندان است. کشیدن نخ دندان به حذف پلاک از روی لثه برای جلوگیری از التهاب لثه و سایر بیماری‌های دهان کمک می‌کند.
یکی از وسایل پرکاربرد در آزمایشگاه‌ها و صنایع مختلف است که برای مخلوط کردن مایعات، حفظ یکنواختی نمونه مایع در حین آزمایش، گرم کردن یا خنک کردن نمونه و تسهیل برهم‌کنش مواد در آزمایشگاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. کوره دیجیتالی تنوع زیادی از همزن‌های آزمایشگاهی وجود دارد که هر کدام به دلیل ویژگی‌های خاص خود، در حوزه‌های مختلفی از آزمایشگاه ترجیح داده می‌شوند. انواع مختلف همزن آزمایشگاهی شامل شیکر، میکسر، ورتکس، رولر میکسر و استیرر است که برای مخلوط کردن و هم زدن نمونه‌ها با سرعت‌ها و حرکات مختلف، استفاده می شود. با توجه به اینکه هر نوع همزن آزمایشگاهی ویژگی‌های خاص خود را دارد، انتخاب صحیح آن برای هر آزمایش بسیار مهم است.
1. میکسر آزمایشگاهی
میکسر آزمایشگاهی یا همزن آزمایشگاهی، یک تجهیزات مهم در آزمایشگاه های شیمی، بیولوژی، فیزیک و دیگر رشته های علمی است. با استفاده از این دستگاه، می توان نمونه های مختلف را به طور کامل مخلوط کرد . این امر به تهیه مخلوط مناسب برای برنامه های آزمایشگاهی کمک می کند.
استفاده از میکسر آزمایشگاهی باعث بهبود بهره وری در آزمایشگاه می شود. زیرا به دلیل استفاده از این دستگاه، نیازی به مخلوط کردن دستی نمونه ها نیست و این منجر به صرفه جویی در وقت می شود. همچنین، با استفاده از میکسر آزمایشگاهی، می توان به نحو احسن نمونه ها را مخلوط کرد.
یکی از مزیت های استفاده از میکسر آزمایشگاهی، استانداردهای بالای پاکیزگی آن است. این دستگاه ها معمولا از موادی ساخته شده اند که قابلیت شستشوی آنها با آب و صابون را دارند و به این ترتیب، از ایجاد آلودگی بدلیل، مواد قبلی در دستگاه جلوگیری می شود.
همچنین، میکسر آزمایشگاهی توانایی مخلوط کردن کامل نمونه ها را دارد و این باعث می شود که نتایج آزمایشات دقیق تر و قابل اعتماد تر باشند. همچنین، این دستگاه ها برای مخلوط کردن نمونه ها از حداکثر انعطاف پذیری برخوردار هستند. این بدان معنی است که می توانند با نمونه های مختلف و در حجم های مختلف کار کنند.
یکی از مزیت های دیگر استفاده از میکسر آزمایشگاهی، مقیاس مستقیم بالای آن است. برای مثال، می توان به راحتی حجم وزنی مورد نیاز از هر یک نمونه ها را با دقت تنظیم کرد و مخلوط کرد. این امر به دقت بیشتر در آزمایشات منجر می شود و نتایج بهتری در آزمایشات به دست می آید.
یکی از مهم ترین مزیت های استفاده از میکسر آزمایشگاهی، ایمنی است. این دستگاه ها معمولا با ایمنی بالایی طراحی شده اند و ویژگی هایی مانند بسته شدن درب دستگاه و قطع شدن خودکار در صورت بار زیاد بر روی دستگاه را دارند. این ویژگی ها باعث می شود که هنگام استفاده از میکسر آزمایشگاهی، خطرات احتمالی کاهش یابد و ایمنی کاربران در آزمایشگاه تضمین شود.
به طور کلی، استفاده از میکسر آزمایشگاهی در آزمایشگاه های علمی، به عنوان یکی از تجهیزات مهم، باعث افزایش، دقت ، صرفه جویی در زمان و ایمنی کاربران می شود. همچنین، با استفاده از این دستگاه، می توان نمونه های مختلف را به نحوی کامل مخلوط کرد و نتایج دقیق و قابل اعتمادی از آزمایشات به دست آورد.
2. همزن مغناطیسی
این نوع همزن در جهت مخلوط کردن مایعات مورد استفاده قرار می گیرد. در این نوع همزن، یک میله کوچک درون ظرف مایع قرار می‌گیرد و سپس ظرف را بر روی یک صفحه با خاصیت مغناطیسی قرار می‌دهیم. این صفحه تحت تأثیر نیروی مغناطیسی قرار می‌گیرد و باعث چرخش میله درون ظرف می‌شود. به این ترتیب، مواد مختلفی که درون ظرف قرار دارند به طور یکنواخت و همگن همزده می‌شوند.
همچنین، همزن مغناطیسی قابلیت گرم کردن مایعات را نیز دارد. با چرخش میله درون مایع، انرژی حرارتی به مایع منتقل می‌شود و در نتیجه مایع گرم می‌شود. علاوه بر آن، با استفاده از همین نیروی مغناطیسی، می‌توان دیگر صفحات را هم بزنید و در نتیجه باعث، بدست آوردن مخلوط همگن‌تری برای آزمایش‌های شیمیایی و زیستی می شود.
با توجه به قابلیت‌های منحصر به فرد همزن مغناطیسی، این وسیله بیشتر در آزمایشگاه‌های شیمی و زیستی مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از فواید این وسیله، همزدن بصورت همگن است که برای فرآیندهای شیمیایی بسیار اهمیت دارد. لازم به ذکر است که برای استفاده از همزن مغناطیسی، مایع باید خالص باشد، چرا که وجود مواد غیر مایع به کارایی این وسیله آسیب می‌رساند.
3. همزن مکانیکی
همزن های مکانیکی برای مخلوط کردن ترکیبات مایع با تعداد دور و زمان مشخص در آزمایشگاه ها به کار می‌روند. این دستگاه ها شامل یک محفظه بسته و پره هایی هستند که در داخل آن قرار دارند و برای تحریک جریان مایع استفاده می شوند.
در همزن های مکانیکی پره ها را می توان به سه دسته که در ادامه بیان شده اند، تقسیم کرد.
• پره ملخی
پره ملخی برای مخلوط کردن مایعاتی با گرانروی کم، نظیر آب، مناسب تر است. این نوع پره با جریان محوری برای مایع کار می‌کند و موجب ایجاد یک جریان ملایم درون مایع می‌شود که باعث مخلوط شدن اجزای مایع به هم می‌شود.
• پره پارویی
پره پارویی نیز برای مخلوط کردن مایعات با دانسیته بالا و گرانروی بیشتر از آب مثل روغن، در صنایع شیمیایی و نفت، به کار می‌روند. این پره ها با جریان شعاعی که ایجاد می‌کنند، توربولانس در مایع ایجاد می‌کنند که باعث مخلوط شدن بهتر ترکیبات درون مایع می‌شود.
• پره توربینی
پره توربینی نیز برای مخلوط کردن مایعات با گرانروی بالا مناسب است. این پره ها با سرعت بالا و جریان محوری قوی، فشار بالایی در مایع ایجاد می‌کنند که باعث مخلوط شدن بهتر محلول‌ها می‌شود.
در کل، انتخاب نوع پره باید بر اساس خصوصیات مایعات و ترکیبات درون آنها صورت گیرد. با توجه به نوع پره‌یی که در همزن مکانیکی استفاده می‌شود، می‌توان نوع و شدت جریان مایعات را تنظیم کرده و برای مخلوط کردن بهینه تر ترکیبات استفاده کرد.
4. شیکر آزمایشگاهی
شیکر آزمایشگاهی یکی از انواع همزن آزمایشگاهی است که در بسیاری از زمینه‌های علمی و صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه برای مخلوط کردن و همزدن مواد شیمیایی و بیولوژیکی استفاده می‌شود و در آزمایشگاه‌های بیوشیمی، بیوتکنولوژی، داروسازی، صنایع غذایی، علوم زیستی، تشخیص طبی و... کاربرد دارد.
شیکر آزمایشگاهی در مدل‌های مختلفی با نام‌های مختلفی به بازار عرضه شده است. برای انتخاب مناسب‌ترین شیکر آزمایشگاهی، باید به نیازها و ویژگی‌های خاص دستگاه توجه کرد. برخی از ویژگی‌های مهمی که باید در انتخاب شیکر آزمایشگاهی مدنظر قرار دهید شامل موارد زیر می‌شوند:
1. حجم و نوع ظرف: شما باید اندازه و نوع ظرفی را که قصد همزدن آن را دارید، در نظر بگیرید. برای مثال، اگر قصد دارید مایعات را در همزن قرار دهید، ظرف با دهانه بزرگ و شیب مناسبی برای جلوگیری از ریختن مایعات باید انتخاب کنید.
2. سرعت همزنی: سرعت هم زدن، دستگاه شیکر آزمایشگاهی می‌تواند بسیار مهم باشد. برای تعیین سرعت هم زدن مناسب باید به نوع موادی که قرار است همزده شوند، نوع همزن و نوع کاربردی آن توجه کرد. برخی از شیکرها دارای سرعت قابل تنظیم هستند که باعث می‌شود بتوانید سرعت همزن را برای نیازهای خود تنظیم کنید.
3. نوع حرکت: شیکرها می‌توانند دارای حرکت خطی یا دورانی باشند. برای مثال، شیکرهای دورانی برای موادی که حالت توده‌ای دارند، مناسب هستند.
4. دما: برخی از شیکرها دارای قابلیت کنترل دما هستند که باعث می‌شود بتوانید دمای مواد را در حین هم زدن کنترل کنید. این ویژگی برای نیازهای شیمیایی و بیولوژیکی بسیار مهم است.
5. صدا: برخی از شیکرها ، صدای بالایی دارند که می‌تواند برای کاربرد در محیط‌های آزمایشگاهی مزاحمت ایجاد کنند. بنابراین، در انتخاب شیکر آزمایشگاهی، به صدای آن توجه کنید.
6. قابلیت تعویض وسایل همزن: برخی از شیکرها دارای قابلیت تعویض وسایل همزن مانند پلاگین‌های مختلف هستند که باعث می‌شود بتوانید برای نیازهای مختلف از وسایل همزن متفاوت استفاده کنید.
به طور کلی، برای انتخاب شیکر آزمایشگاهی مناسب برای نیازهای خود، باید به نوع کاربردی، ویژگی‌ها و نوع موادی که قرار است همزده شوند، توجه کنید. با توجه به این موارد، می‌توانید بهترین شیکر آزمایشگاهی را برای نیازهای خود انتخاب کنید.
تصفیه و تقسیم دارایی شرکت ، از نتایج انحلال شرکت است. تصفیه به معنی تفریق حساب و تعیین بدهکاری و بستانکاری است، که در نتیجه تصفیه،دریافت نشان استاندارد رقم قطعی مبالغ بده و بستان مشخص و پا به پا می شود. شرکت سهامی به محض انحلال، ( شرکت در حال تصفیه ) محسوب می شود؛ و باید به دنبال نام شرکت ، همه جا عبارت " در حال تصفیه " ذکر شود. نام مدیر یا مدیران تصفیه در کلیه اوراق و آگهی های مربوط به شرکت قید گردد( ماده 206 لایحه ) و تصفیه امور شرکت سهامی طبق قانون و مقررات لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/ 12/ 1347 ، انجام گیرد. مگر در مورد ورشکستگی که امر تصفیه طبق مقررات مربوط به ورشکستگی انجام می گیرد.
امر تصفیه با مدیران تصفیه است که در اساسنامه معین شده اند و ممکن است تحت نظارت ناظر عمل کنند، پس در شرکت های سهامی امر تصفیه با مدیران فعلی شرکت است، مگر آن که اساسنامه یا مجمع عمومی فوق العاده که رای به انحلال شرکت می دهند، ترتیب دیگر مقرر کرده باشند . مدیر تصفیه توسط همان مرجعی که نصب شده، قابل عزل است. مدیر یا مدیران تصفیه باطل است و انتقال دارایی شرکت به مدیر تصفیه یا اقارب وی نیز باطل است. مدت ماموریت مدیر یا مدیران تصفیه نباید از 2 سال تجاوز کند. تمدید مدت تصفیه با دادگاه یا مجمع عمومی عادی یا فوق العاده بر حسب مورد است. مدیران تصفیه باید همه ساله مجمع عمومی عادی را دعوت کنند و گزارش دهند. اگر مدیر تصفیه دعوت نکرد، ناظر باید دعوت کند. اگر مدیر تصفیه بخواهد استعفا کند، باید مجمع را دعوت کند. اگر مجمع تشکیل نشود یا مدیر از طرف دادگاه تعیین شده باشد، مراتب به دادگاه اعلام می شود. در هر حال تا زمان تعیین جانشین، استعفا " کان لم یکن " تلقی می شود. در صورت فوت یا حجر یا ورشکستگی، مراتب پیش گفته شده نیز رعایت خواهد شد.
قانون گذار به صراحت پایان تصفیه را مشخص نکرده است، اما برآیند مجموع مقررات راجع به تصفیه چنین است؛ پایان تصفیه زمانی است که مطالبات شرکت وصول شده و بدهی های آن به طلبکارانی که در دسترس اند، پرداخت گردیده و دارایی اش نقد شده باشد. چون مدیر تصفیه به وکالت از شرکت عمل می کند، باید مانند هر وکیلی از حساب زمان تصدی خود به شرکت و در واقع به مجمع عمومی، که در امور راجع به تصفیه صلاحیت تصمیم گیری دارد، گزارشی ارائه بدهد. امر تصفیه از زمانی که مجمع عمومی حساب های مدیر تصفیه شرکت را تصویب و تایید کند، پایان یافته تلقی می شود. از این تاریخ باید مجمع عمومی صاحبان سهام ختم تصفیه را اعلام کنند. اعلام ختم تصفیه آغاز و شروع تقسیم دارایی شرکت میان سهامداران است.
به موجب ماده 223 لایحه قانونی 1347، آن قسمت از دارایی شرکت، که در مدت تصفیه مورد احتیاج نیست بین صاحبان سهام تقسیم می شود ( تقسیم موقت دارایی ) . ولی در اصل تقسیم دارایی پس از ختم تصفیه و انجام تعهدات و پرداخت تمام دیون شرکت انجام می شود. چون از این زمان است که شخصیت حقوقی شرکت به طور کامل محو می شود. شرکای سابق مالک مشاع دارایی موجود شرکت می شوند، دارایی که بین سهامداران باید تقسیم شود همین دارایی است. معمولاَ پرداخت دارایی شرکت ، ابتدا به مصرف بازپرداخت مبلغ اسمی سهام صاحبان سهام می رسد، آنگاه مطابق اساسنامه ، میان سهامداران تقسیم می شود.
مدیر تصفیه پس از اعلام ختم تصفیه ، وجوهی را که باقی مانده است در حساب مخصوصی نزد یکی از بانک های ایران تودیع می کند، و در صورت اسامی بستانکاران و صاحبان سهامی را که حقوق خود را استیفا نکرده اند به آن بانک تسلیم می کند. مراتب را طی آگهی به اشخاص ذی نفع می رساند تا برای گرفتن طلب خود به بانک مراجعه کنند. دفاتر و دیگر اسناد و مدارک شرکت تصفیه شده را به مرجع ثبت شرکت ها تحویل می دهد، تا برای مراجعه اشخاص ذی نفع آماده باشند. دفاتر مزبور باید تا ده سال نگهداری شود. ظرف یک ماه پس از ختم تصفیه مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اعلام دارد، تا به ثبت رسیده و در روزنامه آگهی شود و نام شرکت از دفتر ثبت شرکت ها و دفتر ثبت تجاری حذف گردد.
به طور خلاصه، عصب کشی روشی است که در آن پالپ دندان (بافت‌های داخلی دندان که حاوی عصب و عروق خونی هستند) از دندان خارج می‌شود. پس از برداشتن پالپ و قبل از پر شدن دندان، قسمت داخلی آن با مواد ضد باکتری تمیز می‌شود.
دلایل انتخاب عمل عصب کشی توسط دندانپزشک می‌تواند متفاوت باشد.لمینت دندان در رشت اما شایع‌ترین دلیل این است که پالپ دارای عفونت باکتریایی شده باشد که به آن آبسه نیز می‌گویند. این عفونت بدون برداشتن کامل پالپ قابل درمان نیست.
دندان عقل بیشتر از سایر دندان‌ها مستعد پوسیدگی است. زیرا در قسمت انتهایی دهان قرار دارد . این امر منجر به تجمع پلاک و همچنین مانع از تمیز کردن مناسب سطح دندان می‌شود.
برخی از دندانپزشکان به جای کشیدن دندان عقل ترجیح می‌دهند دندان را عصب کشی کنند. در موارد زیر این اتفاق می‌افتد.
دندانی که در فک بالا و در مقابل دندان عقل قرار دارد، به عنوان دندان آنتاگونیست شناخته می‌شود. به عنوان مثال، اگر شما دندان عقل پایین سمت چپ خود را دارید، اما سمت چپ بالایی خود را ندارید، احتمالاً دندان عقل پایین سمت چپ کاربردی ندارد. به این معنی که هنگام جویدن از آن استفاده نمی‌شود، زیرا هیچ آنتاگونیستی ندارد. بنابراین اگر بیمار دارای هر دو دندان عقل بالا و پایین است، پس بهتر است عصب کشی دندان انتخاب شود.
همه دندان‌ها پس از عمل عصب کشی باید روکش شوند. زیرا عصب کشی مقاومت دندان را به شدت کاهش می‌دهد. این کار برای دندان عقل نیز باید میسر باشد. گاهی اوقات دندان عقل بسیار کوتاه است و بافت لثه بیش از حد در اطراف آن قرار گرفته است که روکش گذاری را با سختی زیاد مواجه می‌کند. پس اگر ارتفاع مناسبی داشت و برای روکش آماده بود، بهتر است بجای کشیدن، آن را عصب کشی کرد.
عصب کشی دندان یک کار بسیار تخصصی است و به عوامل گوناگونی بستگی دارد. مورفولوژی دندان و ریشه‌های آن باید به وسیله عکس‌برداری با اشعه ایکس بررسی و سپس امکان موفقیت عصب کشی دندان سنجیده شود. دندان عقلی که آناتومی مناسب و قابل ترمیمی دارد، مطمئنا باید از طریق عصب کشی نجات یابد.
دندان‌های عقل عجیب‌ترین دندان‌های ما هستند، زیرا می‌توانند در شکل‌ها، اندازه‌ها، جهت‌گیری‌ها و الگوهای رویش مختلفی رشد کنند. برخی از افراد حتی بیشتر از چهار دندان عقل دارند. به زبان ساده، ظاهر دندان عقل شبیه دندان‌های معمولی است، اما آناتومی آنها کاملا متفاوت است. این تفاوت‌ها بر موفقیت عصب کشی دندان تأثیر می‌گذارد.
دندان‌های عقل اغلب دارای ریشه‌های جوش خورده هستند. به این معنی که ریشه‌های آنها مانند دندان‌های آسیاب معمولی از یکدیگر جدا نیستند. برخی از آنها دارای ریشه‌هایی هستند که فاصله زیادی باهم دارند و از یکدیگر جدا می‌شوند. حتی برخی از دندان‌های عقل دارای ریشه‌هایی هستند که به شدت خم می‌شوند یا می‌چرخند. ساختار ریشه دندان عقل عامل اصلی در موفقیت یا عدم موفقیت عصب کشی به شمار می‌آِید.
عصب کشی دندان عقل تا حدودی به توانایی دندانپزشک برای دسترسی به کل فضای داخلی ریشه بستگی دارد. هرچه ریشه صاف‌تر باشد، برداشتن پالپ، تمیز کردن فضای خالی و قرار دادن مجدد مواد پرکننده آسان‌تر خواهد بود. ریشه‌هایی که منحنی هستند یا زوایای تیز دارند نه تنها درمان آنها دشوارتر است، بلکه گاهی اوقات غیرممکن خواهد بود. برای عصب کشی ریشه‌های منحنی، حتی در صورت دسترسی، می‌تواند سخت‌تر ضد عفونی و پر شوند. همه این عوامل عصب کشی دندان را چالش برانگیزتر می‌کند. بنابراین متخصص ریشه باید از تجربه و مهارت بسیار بالایی برای این عمل برخوردار باشد.
نوک ریشه‌های دندان عقل پایین گاهی بسیار نزدیک به عصب بزرگی به نام عصب آلوئولار تحتانی هستند. در این حالت دست زدن به این دندان می‌تواند بسیار خطرناک باشد. زیرا اگر این اعصاب آسیب ببینند، احتمال دارد عوارض آن مدت طولانی باقی بماند.
در اکثر موارد، عصب کشی دندان به راحتی انجام می‌شود و دندان می‌تواند از عمر طولانی برخوردار باشد. در واقع، تصمیم‌گیری در مورد عصب کشی دندان یا عدم انجام آن، به مقایسه هزینه‌های درمان در مقابل عملکرد دندان عقل مورد نظر، بستگی دارد. اگر حفظ دندان ارزشمند باشد، می‌توان عصب کشی را انجام داد.
مانند تمام روش‌های جراحی، عصب کشی دندان عقل نیز خطرات بالقوه‌ای دارد. با اینکه متخصص ریشه تلاش می‌کند تا خطرات ناشی از جراحی شما را به حداقل برساند، گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهد. دندانپزشک شما تمام عوارض احتمالی یا نادر عصب کشی دندان را توضیح خواهد داد. با این حال، مهم است که اطلاعات کافی برای ارزیابی کامل خطرات ناشی از این جراحی را داشته باشید. اکثر افراد هیچ عارضه ای را تجربه نمی‌کنند، اما اگر در مورد عوارض جانبی احتمالی نگرانی دارید، آنها را با جراح خود در میان بگذارید. عوارض احتمالی زیر برای اطلاع شما و نه هشدار دادن ذکر شده است.
دندان عقل ممکن است نزدیک به اعصاب اصلی صورت باشد. هنگامی که عصب کشی می‌شود، ممکن است باعث درد، بی حسی، گزگز و از دست دادن حس در دندان‌ها، لثه‌ها، لب‌ها، زبان، چانه، گونه‌ها و اطراف فک بالا و پایین شود. اگر عصب زبانی آسیب دیده باشد، خطر تغییر حس چشایی نیز وجود دارد. توانایی کلامی نیز ممکن است در برخی موارد تحت تأثیر قرار گیرد. بهبود عصب آسیب دیده ممکن است بین ۴ تا ۸ هفته طول بکشد.
در این دوره از خوردن و آشامیدن غذاها و نوشیدنی‌های داغ اجتناب کنید و مراقب باشید لب یا زبان را گاز نگیرید. در برخی افراد، بهبودی کامل عصب ممکن است شش تا هجده ماه طول بکشد. در موارد نادر، عصب ممکن است به طور کامل بهبود نیابد و بی‌حسی یا تغییر حس ممکن است دائمی باشد.
عفونت در لثه یا استخوان معمولا با آنتی بیوتیک درمان می‌شود. مهم است که دوره درمان را کامل کنید. اگر تا به حال به هر آنتی بیوتیک یا داروی دیگری واکنش آلرژیک داشته‌اید، قبل از عصب کشی دندان خود به جراح خود اطلاع دهید.
درد یا ناراحتی هنگام باز کردن دهان پس از عصب کشی دندان عقل رایج است. این مشکل معمولا در عرض چند روز پس از عمل از بین می‌رود.
دمای بدن ممکن است بعد از جراحی کمی بالا برود. بعد از ۱۲ تا ۲۴ ساعت باید به حالت عادی برگردد. تبی که بیشتر طول بکشد ممکن است نشانه عفونت یا مشکلات دیگر باشد. شما باید با جراح خود تماس بگیرید.
اگرچه خونریزی بسیار نادر است، اما ممکن است رخ دهد. خونریزی احتمال دارد در اثر فعالیت زیاد یا استفراغ اتفاق بیافتد. اگر خونریزی متوقف نشد، باید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
در طول عصب کشی دندان، فشار یا کشش لب توسط ابزار جراحی ممکن است باعث کبودی یا زخم‌های کوچکی شود. این آسیب‌ها معمولا بدون هیچ مشکلی بهبود می‌یابند.
اگرچه این اتفاق نادر است، اما پس از عصب کشی دندان، ممکن است دندان یا پرکردگی مجاور آن دچار آسیب کند.
برخی از افراد ممکن است در اثر داروی بی‌حسی، استفراغ کنند. فشار ناشی از استفراغ می‌تواند باعث خونریزی نیز شود.
ریشه‌های دندان عقل بالایی در مجاورت سینوس‌ها قرار دارند. در برخی موارد، ممکن است عصب کشی دندان عقل، آنها را تحریک کند.
عصب کشی دندان می‌تواند باعث ضعیف شدن موقت استخوان فک شود. اگرچه غیرمعمول است، اما ممکن است فک در طی هفته‌ها یا ماه‌های پس از جراحی در حالی که هنوز در حال بهبود است بشکند. حداقل تا چهار هفته پس از جراحی از ورزش‌های تماسی خودداری کنید.
دوره بهبودی پس از عصب کشی دندان در افراد مختلفت متفاوت است. اما در هر صورت باید در ابتدا به توضیحات و دستورالعمل‌های دندانپزشک خود توجه کنید. موارد مشابهی نیز وجود دارد که همه افراد پس از این جراحی بهتر است مراعات کنند.
از خوردن غذاهای سفت، چسبناک، سرد و داغ شدیدا پرهیز کنید. زیرا ممکن است باعث کنده شدن روکش دندان یا آسیب رسیدن به قسمت‌های ترمیم شده شود. توصیه می‌شود در روزهای پس از عصب کشی دندان سوپ نیمه گرم، ختم مراغ آب‌پز، آش، خوراک گوشت چرخ کرده، پاستا و نودل مصرف شود. برای خوردن میوه نیز موز له شده یا آب میوه مناسب‌تر است.
لطفا تا یک روز کامل پس از عصب کشی دندان عقل از مسواک و نخ دندان استفاده نکنید. پس از آن نیز، با توجه به توصیه دندانپزشک، از یک مسواک نرم استفاده نموده و با احتیاط نخ دندان بکشید. اگر نخ دندان در قسمتی از پرکردگی گیر کرد، به هیج وجه آن را به بالا نکشید. یک سمت را رها کرده و از سمت دیگر نخ دندان را خارج کنید. در اولین فرصت این مشکل را به دندانپزشک خود اطلاع دهید.