در مواردی که دندانپزشک قصد کاشت ایمپلنت برای بیمار را دارد و استخوان فک برای کاشتن آن کافی نیست، از روش‌های جایگزین و پیوند داخل دهانی کمک می‌گیرند.کامپوزیت در رشت این روش به صورت عامیانه به نام پودر استخوان شناخته می‌شود. پودر استخوان از استخوان خود بیمار یا با استفاده از پودرهای استخوان مصنوعی گرفته می‌شود. پودرهای استخوان مصنوعی معمولا از حیواناتی مانند اسب، گاو و گراز مشتق می‌شوند. همچنین این پودرها از استخوان انسان نیز می‌توانند ساخته شوند که به آن آلوژنیک می‌گویند.
هر کدام از آنها مزایا و معایب خاص خودشان را دارند و می‌توانند در قسمت خاصی از دهان استفاده شوند. معمولا از پودرهای مشتق شده از حیوانات در روش‌هایی مانند لیفت سینوس استفاده می‌شود، در حالی که پودرهای مشتق شده از انسان در موقعیت‌هایی مانند کمبود دیواره استخوانی در اطراف ایمپلنت استفاده خواهند شد.
این پودرها به عنوان یک داربست استفاده می‌شوند که از جنس هیدروکسی آپاتیت حیوانی یا انسانی هستند. در روند تولید آن با استفاده از یک فرایند گرمایی هر گونه مواد اضافی و پروتئین‌ها حذف می‌شود تا هنگام اضافه شدن روی لثه هیچ گونه آلرژی ایجاد نشود. این پودرها به دلیل ساختاری که دارند به خوبی با بدن انسان هماهنگ شده و سریعا در جای خود محکم می‌شوند. وقتی که با استخوان‌های دیگر جوش بخورد، یک استخوان جدید ایجاد خواهد کرد.
قبل از ایمپلنت و حفظ دندان‌ها در بیماری پریودنتال، دندانپزشک به خوبی فک را بررسی می‌کند و اگر استخوان کافی برای انجام این عمل‌ها نباشد، باید از روش پیوند استخوان استفاده کند. پیوند استخوان نیازمند استفاده از پودر استخوان است و به وسیله آن می‌توان استخوان را ترمیم کرد. در نتیجه هدف، پودر استخوان ایجاد استخوان برای کارهای کاشت و ترمیمی دندان خواهد بود.
پودرهای استخوان در موارد مختلفی می‌توانند به کار روند. در حقیقت کاربردهای مختلفی دارند که آنها را تبدیل به یک ماده مفید در دندانپزشکی کرده است. به طور کلی از پودر استخوان در موارد زیر استفاده می‌شود:
زمانی که دندانپزشک قصد دارد ایمپلنت را در محل نزدیک سینوس بینی قرار دهد، ممکن است با مشکل مواجه شود. به همین علت، از این پودر استفاده می‌شود تا کف سینوس یعنی فضای خالی بین سینوس بینی و فک بالا پر شود. در نتیجه، کاشت ایمپلنت بسیار راحت خواهد بود.
ریج قسمتی از لثه بالایی است که استفاده از پودر استخوان می‌تواند در نگهداری آن موثر باشد. این کار باعث می‌شود که ریج به خوبی روی دندان‌ها را بگیرد.
زمانی که از پروتزها و ایمپلنت برای کارهای زیبایی استفاده می‌شود، پودر استخوان می‌تواند ساختار کلی فک در نواحی موردنظر را حفظ کند.
پریودنتال مشکلی است که در آن استخوان و لثه دچار فرسایش می‌شود و قسمتی از آنها از بین می‌رود. پودر استخوان می‌تواند قسمت‌های از بین رفته را پر کند تا ظاهری طبیعی داشته باشند.
همان طور که می‌دانید، پودر استخوان کاربردهای مختلفی دارد و طبیعی است که انواع مختلفی برای این پودر در نظر گرفته شود. به طور کلی، انواع پودر استخوان به شرح زیر خواهد بود:
این پودر به نام آلوگرافت نیز شناخته می‌شود و کاملا طبیعی بوده و در دسته پودرهای استخوان انسانی قرار می‌گیرد. آلوگرافت از استخوان‌های خود فرد گرفته نمی‌شود و برای ساخت آن به استخوان‌های فرد دیگری نیاز است. وقتی از فرد دیگر مقدار مورد نیاز برداشته می‌شود، باید خشک شود تا رطوبت آن در هنگام جایگذاری مشکلی ایجاد نکند. این پودر به عنوان یک پر کننده عمل می‌کند و در جای خالی دندان قرار می‌گیرد.
پودر زنوژنیک از بدن انسان گرفته نمی‌شود و از بدن حیوانات دیگر آن را می‌سازند. قبل از قرار دادن در دهان انسان، این پودرها باید به دقت مورد آزمایش قرار بگیرند تا مشخص شود که به طور کامل با بدن افراد مطابقت دارند. مانند نوع قبلی، این پودر هم برای ایجاد یک چارچوب برای رشد استخوان عمل خواهد کرد. ذکر این نکته ضروری است که برای جایگذاری این پودر نیازی به برداشتن قسمتی از استخوان نیست. برای رشد استخوان جدید باید مدت زمان زیادی صبر کنید، زیرا با وجود پودر استخوان ناحیه پیوند دیرتر رشد خواهد کرد.
این نوع پودر به عنوان اتوگرافت شناخته می‌شود و مواد لازم برای ساخت آن از بدن خود فرد گرفته می‌شود. استخوان مورد نیاز برای ساخت این پودر قابل برداشت از لگن، چانه، ساق پا و جمجمه خواهد بود. این استخوان بسته به مواد موردنیاز انتخاب می‌شود و پس از برداشت به پودر تبدیل می‌شود. این پودرها به دلیل این که زنده هستند و از بدن خود فرد گرفته می‌شوند، سرعت رشد بسیار بالایی دارند. تنها نکته منفی آن وقت گیر بودن آماده سازی پودر است که باید یک بار آن را از بدن جدا کرد و بار دیگر همان را به شکل پودر در دندان قرار داد.
استفاده از این پودر برای پیوند استخوان معمولا ایمن است، گرچه ممکن است عوارض نادری داشته باشد. این عوارض را در ادامه بررسی می‌کنیم.
دندانپزشک می‌تواند به سه شکل این ماده را در محل مورد نظر قرار دهد. یکی از راه‌های آن جوش خوردن با استخوان است. وقتی پودر استخوان روی محل مورد نظر قرار می‌گیرد، پیوند استئوبلاست گرافت را تحریک می‌کند و در نتیجه استخوان جدید تشکیل می‌شود. سپس این استخوان به فک جوش خواهد خورد. روش دیگر برای تزریق پودر و انجام پیوند استخوان، تحریک آن است. سلول‌های گرافت استخوانی، سلول‌های استئوبلاست را تحریک می‌کنند. در نتیجه این تحریک، استخوان شروع به رشد کرده و سلول‌هایی یکپارچه ایجاد خواهد کرد.
دندانپزشک می‌تواند از روش هدایت استخوانی نیز برای استفاده از پودر استخوان استفاده کند. در این روش گرافت استخوانی در نظر گرفته شده به عنوان اسکافولد عمل می‌کند. گرافت جدید به عنوان یک چارچوب عمل کرده و باعث رشد استخوان جدید می‌شود. استخوان جدید دقیقا در این چارچوب ایجاد شده و شروع به رشد می‌کند. انتخاب هر روش بستگی به تشخیص دندانپزشک دارد. پس از انجام تزریق پودر و اتمام پیوند استخوان، می‌توان کارهای دیگر مانند کاشت ایمپلنت را انجام داد.
استفاده از پودر استخوان برای انجام پیوند استخوان ممکن است کمی درد به همراه داشته باشد. اگر از نوع اتوژن برای این کار استفاده شود، ممکن است درد بیشتری را تجربه کنید چون استخوان جدید در حال رشد خواهد بود. به هر حال اگر درد زیادی را تجربه کردید، می‌توانید با استفاده از کمپرس یخ آن را تسکین دهید. روند رشد استخوان جدید می‌تواند کبودی و تورم نیز ایجاد کند که کاملا طبیعی بوده و بعد از چند روز برطرف خواهد شد. برای مراقبت از پیوند استخوان می‌توانید نکات زیر را در نظر بگیرید:
امروزه بطور مداوم، فناوری های آزمایشگاه در حال حرکت رو به پیشرفت است، به گونه ای که هر یک از صنایع بطور دائم در تلاش اند که ضمن بررسی تجهیزات خود، در مورد چگونگی نصب جدیدترین راه حل ها نیز تصمیم گیری کنند؛خرید اتوکلاو ازمایشگاهی از سیستم های بسته بندی روباتیک در صنایع غذایی و آشامیدنی گرفته تا ابزارهای تحلیلی (هوش مصنوعی) در آزمایشگاه های تحقیقاتی دارویی.
پس با پیشرفته تر شدن تجهیزات و لوازم ازمالیشگاهی ، زیرساخت های ایمنی آنها نیز باید تکامل یابد.
در بسیاری از آزمایشگاه های قدیمی، کارکنان توسط تجهیزاتی محافظت می شوند که متناسب با آن زمان کافی بوده اما امروزه با پیشرفت علم و فناوری، این تجهیزات قادر به پیروی از دستورالعمل های ایمنی مدرن نیستند.
به همین جهت عموما صاحبان آزمایشگاه های جدید نیز با یک چالش بزرگ روبرو می شوند:
آنها علاوه بر طراحی محیط کاری خود، باید تصمیم بگیرند که کدام یک از فناوری های پیچیده کنترل نور دهی امروزی، ضمن حفظ امنیت کارکنان، می تواند باعث رسیدن به اهداف تجاری خود شوند.
البته استفاده از فناوری های ایمنی در آزمایشگاه، تصمیمات ساده ای نیستند. چرا که لازم است تا صاحبان آزمایشگاه ضمن برآورد طولانی مدت هزینه های مقدماتی برای نصب فناوری ایمنی جدید، از بین گزینه های پیشنهادی، بهترین تجهیزات ایمنی آزمایشگاهی را انتخاب نمایند.
در واقع این بینش ها در طراحی و راه اندازی آزمایشگاه کمک می کند تا جدیدترین و مناسب ترین فناوری ایمنی برای وضعیت موجود را مورد ارزیابی قرار دهد.
در طول ۷۰ سال گذشته، کابینت های ایمنی بیولوژیکی (BSC) که با هدف فیلتر، بازیافت و یا تهویه هوا طراحی و تولید می شوند، تغییری نکرده اند اما فناوری های جدیدی که این امر را ممکن می سازد قطعا وجود دارد.
با این حال کابینت ایمنی بیولوژیکی (BSC) مدرن و امروزی، نسبت به گذشته پیشرفته تر، متنوع تر و کارآمدتر از همیشه شده اند، این بدان معناست که صاحبان آزمایشگاه به خوبی آگاه و قادر به پیدا کردن و نصب کابینت هایی هستند که ضمن منحصر به فرد بودن، با نیازهای آنها مطابقت بیشتری دارد.
از آنجایی که آزمایشگاه ها از سطح ایمنی خاصی برخوردارند، نیاز به کنترل و قرار گرفتن در درجه خاصی هستند. از بین گزینه های بسیاری که امروزه وجود دارد، متخصصان فروش می توانند به شما کمک کنند تا تشخیص دهید که کدام کابینت وسکوبندی ازمایشگاه (کابین ایمنی بیولوژیکی) برای آزمایشگاه شما مناسب است.
نصب BSC، بدون داشتن اطلاعات کافی، خطرناک است، چرا که انتخاب این کابینه های آزمایشگاهی می تواند به هزینه های عملیاتی غیر ضروری منجر شود. به همین دلیل می توانید با تعیین و استفاده از جدیدترین کابینه های ایمنی با راندمان بالا، از آزمایشگاه، بدون نیاز به پرداخت هزینه های بالا محافظت کنید.
بهتر است قبل از انتخاب کابینت های آزمایشگاهی، محیط آزمایشگاه خود را ارزیابی کنید تا مطمئن شوید که BSC انتخابی می تواند بیشترین استفاده را از فضای موجود داشته باشد.
متخصصان ما برای اطمینان از نصب و راه اندازی مناسب با شما همکاری خواهند کرد.
آزمایشگاه های مدرن نه تنها به محافظت از کارگران در برابر خطرات احتمالی کمک می کند بلکه در پیشگیری از خطرات جسمی که بر اثر کار طولانی مدت رخ می دهد نیز موثر است.
در واقع BSC های امروزی با ارائه طرح های ارگونومیکی به منظور بهبود شرایط کاری و جلوگیری از آسیب های مزمن ، این خطر جسمی را کاهش می دهد.
امروزه فن آوری فیوم هود بخار (هود شیمیایی) با استفاده از روش سنتی، جای خود را به طرح های مدرن داده است تا آزمایشگاه ها بتوانند با خیال راحت و مقرون به صرفه تر عمل کنند.
در شرایط مناسب، صاحبان و دارندگان آزمایشگاه می توانند از این نوآوری ها به دو روش مهم استفاده کنند:
هودهای شیمیایی مدرن دارای طراحی های پیشرفته اره ای و روان کننده های هوا هستند، به این معنی که آنها می توانند مواد شیمیایی را با سرعت پایین تری نسبت به هود شیمیایی سنتی تخلیه کنند.
امروزه استفاده از تاسیسات روباتیک به سرعت در همه صنایع و محیط های آزمایشگاهی، پیشرفت چشم گیری داشته است.
اگرچه زیر ساخت های ایمنی با کمک تاسیسات روباتیک نیاز کمتری به نیروی انسانی خواهند داشت، اما روبات ها برای اطمینان از برخورداری از نمونه های ایمن و مداوم ، به یک اتاق تمیز محصور نیاز دارند.
به همین جهت امروزه محوطه های تهویه مطبوع بر این اساس طراحی می شوند و اطمینان می دهند که هوای بدون ذرات، با سطح کار روباتیک در تماس است.
https://hakimazma.com/%d8%af%d8%b3%d8%aa%da%af%d8%a7%d9%87/%d8%a2%d9%88%d9%86/
در نهایت مسئله ایمنی در آزمایشگاه موضوع مهم و پیچیده ای است که نیاز به ارزیابی دقیق و فردی دارد.
با این حال هر یک از محیط های آزمایشگاهی برای ایمن کردن آزمایشگاه های خود، راه حل های مختلفی را در نظر می گیرند، به گونه ای که یک آزمایشگاه ممکن است از جدیدترین و قدرتمندترین فناوری کنترل ایمنی آزمایشگاه استفاده کند در حالی که آزمایشگاهی دیگر تنها به تنظیم جزئی در شبکه ایمنی خود اکتفا کند.
پس دانستن راه حل های درست برای جلوگیری از خطرات احتمالی وارده به افراد در آزمایشگاه می تواند ضمن ایجاد یک محیط کار بهتر برای پرسنل، کارآیی به صرفه تری را برای بهبود کاربران بدنبال داشته باشد.
طبق ماده 24 لایحه اصلاحی : " سهم قسمتی از سرمایه شرکت سهامی است که مشخص کننده ی میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می باشد..." بنابراین ، ثبت برند هر سهم معلوم می کند که نسبت به کل سرمایه ، صاحب آن تا چه اندازه ای می تواند در اداره امور شرکت ، از طریق حضور در مجامع عمومی و ابراز رای، مشارکت داشته باشد. همچنین ، چه مقدار از منافع حاصل از فعالیت شرکت ، به او تعلق دارد و در برابر شرکت ، اگر همه مبلغ سهم را نپرداخته باشد، چه میزان تعهد مالی خواهد داشت.
سهم ممکن است بانام یا بی نام باشد. در ذیل ، ضمن توضیح کامل راجع به سهام بانام و بی نام ، به پاسخ این سوال اصلی می پردازیم که در ثبت شرکت ، سهام بی نام بهتر است یا بانام . شایان ذکر است شما عزیزان ، در صورت نیاز به هر گونه مشاوره در این رابطه می توانید با ما در ثبت شرکت فکر برتر تماس حاصل نمایید. همکاران ما در این مرکز، با سال ها تجربه ی موفق ، آماده ی خدمت رسانی به شما عزیزان می باشد.
الف ) سهم بانام
سهمی است که بر مالکیت شخص معینی دلالت می کند و نام و مشخصات صاحب سهم در ورقه سهم و در دفتر ثبت سهام شرکت درج می گردد و در موارد ذیل صدور سهام بانام الزامی است :
_ مادامی که تمام مبلغ اسمی هر سهم بی نام پرداخت نشده باشد.
_ سهامی که مدیران شرکت به عنوان وثیقه می سپارند و تا خاتمه مفاصا حساب دوره تصدی مدیران ، غیر قابل انتقال می باشد.
_ سهام محجورین و صغار به منظور حمایت از حقوق آن ها .
_ سهام بانام و هرگونه نقل و انتقال آن ها باید در دفتر ثبت سهام شرکت به ثبت برسد والا فاقد اعتبار قانونی برای شرکت و اشخاص ثالث خواهد بود.
در صورتی که قسمتی از مبلغ اسمی سهم بانام پرداخت نشود، منتقل الیه قایم مقام ناقل خواهد بود.
ب) سهم بی نام
سهمی است که نام دارنده در آن درج نمی شود و به صورت سند در وجه حامل تنظیم و دارنده آن مالک شناخته می شود، مگر آنکه خلاف آن ثابت گردد. این سهم به راحتی قابل نقل و انتقال بوده و انتقال مالکیت با قبض و اقباض ( تحویل دادن و تحویل گرفتن است ) تحقق می یابد.
این نوع سهام از حیث صلاحیت محاکم در حکم اموال منقول است و باید به دادگاه محلی رجوع شود.
اثر حقوقی مربوط به سهام بانام و بی نام در کیفیت انتقال آن است
اول ) انتقال سهم بی نام. همان طور که گفته شد سهم بی نام در حکم اسناد در وجه حامل است مثل چک ، سفته و برات در وجه حامل. این گونه اسناد از نظر مالکیت مثل اسکناس هستند یعنی نزد هر کسی یافت شود متعلق به همان شخص محسوب می شود مگر اینکه خلاف آن ثابت شود ( مثلاَ ثابت شود که سند مفقود یا سرقت شده و یا به وسایل دیگری مثل کلاهبرداری به دست دیگری افتاده است ) . مادام که تمام قیمت اسمی سهام پرداخت نشده صدور سهم بی نام و گواهینامه موقت بی نام ممنوع است. به صاحبان این گونه سهام مادام که تمام قیمت اسمی آن پرداخت نشده فقط می توان گواهینامه موقت بانام داد . ( ماده 30 )
انتقال گواهینامه موقت بانام قبل از پرداخت تمام قیمت اسمی سهم ، بلامانع است ولی در این صورت از نظر تعهدات مربوط به پرداخت مبلغ باقیمانده انتقال گیرنده جانشین انتقال دهنده خواهد شد. ( ماده 34 )
همان طور که گذشت ، انتقال سهم بی نام به قبض و اقباض است و نیاز به ثبت انتقال در دفتر سهام نیست.
دوم ) انتقال سهم بانام. انتقال سهام بانام ، بر عکس، مستلزم ثبت در دفتر ثبت سهام شرکت است و انتقال دهنده یا وکیل یا نماینده قانونی او باید انتقال را در دفتر مزبور امضا کند. در صورتی که تمامی مبلغ اسمی سهم پرداخت نشده باشد ، نشانی کامل انتقال گیرنده نیز در دفتر ثبت سهام شرکت قید و به امضای انتقال گیرنده یا وکیل یا نماینده قانونی او رسیده و از نظر اجرای تعهدات ناشی از نقل و انتقالات سهم معتبر خواهد بود.
ضمناَ باید یادآوری کرد که برخلاف سایر شرکت ها که نقل و انتقال سهام منوط به موافقت تمام یا بعضی از شرکاست، در شرکت های سهامی عام اصولاَ نقل و انتقال سهام ، اعم از بی نام مجاز است و طبق ماده 41 لایحه اصلاحی نمی تواند مشروط به موافقت مدیران شرکت یا مجامع عمومی صاحبان سهام باشد ولی در شرکت های سهامی خاص، با توجه به مفهوم مخالف ماده مزبور ، نقل و انتقال سهام می تواند به موافقت مقامات مزبور باشد.
حال سوال این است کدامیک از این دو سهام در ثبت شرکت مناسب تر است ؟
با توجه به دلایلی که در ذیل گفته خواهد شد ، سهام با نام مناسب تر است.
1. از لحاظ امنیتی سهام بانام بهتر است.
توضیح آنکه ، سرقت و یا مفقود شدن سهام بی نام و همچنین خیانت در امانت امین و وکیل نسبت به سهام بی نام که به آن ها سپرده شده ، خطر بزرگی برای صاحب آن محسوب می شود ، زیرا بی نام بودن سهم مانع شناسایی دارنده اصلی می شود و سارق و یا یابنده به آسانی می تواند سهم مزبور را در بازار بورس و یا خارج از آن به اشخاص دیگر بفروشد و خریدار نیز حق دارد به تصرف خود به عنوان مالکیت استناد نماید. در حالی که در سهام بانام ، در هنگام سرقت یا مفقود شدن یا جعل امکان اثبات ادعا راحت تر است.
2. از طریق سهام بانام خواهید توانست هویت همه صاحبان سهام را بشناسید و بهتر بتوانید بر توزیع سهام های شرکت خود نظارت کنید.
یکی از وسیله های موجود در آزمایشگاه های شیمی و زیست شناسی شیکر آزمایشگاهی است.قیمت هود لامینار شیکر آزمایشگاهی برای بهم زدن و مخلوط کردن نمونه های مایع و محلول های موجود در آزمایشگاه بوده که بر اساس نوع چرخش و اندازه صفحه ی آن دارای انواع مختلفی است.
شیکر ورتکس یا میکسر لوله وسیله ای است که در آزمایشگاه ها برای مخلوط شدن نمونه های داخل ویال های کوچک استفاده می شود. اولین دستگاه ورتکس در سال 1962 توسط جک گرافت و هارولد گرافت ساخته شد. اساس کار این شیکر مخلوط کردن ویال های کوچک مایع توسط صفحه ای که به کمک یک موتور الکتریکی به حالت دایره ای شروع به حرکت می کندف می باشد.
نوعی دیگر از شیکر های مورد استفاده در آزمایشگاه ها شیکر های اوربیتالی است. این شیکر ها به دلیل اندازه صفحه، سرعت چرخش، قطر دوران و تولید گرمای کمتر نسبت به دیگر شیکر ها یکی از مناسب ترین گزینه ها برای استفاده در آزمایشگاه های میکروبی جهت تهیه محیط کشت می باشد. از جمله مزیت های دیگر شیکر اوربیتالی می توان به وجود گیره نگه دارنده و عدم لرزش به هنگام چرخش دایره ای صفحه اشاره نمود.
شیکر صفحه ای یا platform shaker نوعی شیکر با چرخش صفحه افقی است. این نوع شیکر در ابعاد مختلفی وجود داشته که برای استفاده از آن، نمونه مورد نظر در ارلن مایر، شیشه و یا ویال ریخته شده و پس از تنظیم سرعت و زمان حرکت صفحه شیکر به حالت رفت و برگشتی شروع به مخلوط کردن نمونه ی نماید.
شیکر انکوباتور که با نام شیکر گرمایی نیز شناخته می شودف در واقع یک دستگاه با دو کارایی است. شیکر انکوباتور به دلیل توانایی لرزش و ایجاد گرمای کنترل شده اکسیژن و انرژی مورد نیاز برای رشید نمونه را به طور یکسان در محیط پخش کرده به همین دلیل به عنوان یکی از لوازم پرکاربرد در آزمایشگاه های میکروبی و سلولی است.
شیکر خورشیدی یا روتوشیکر(Rotoshaker) به دلیل قابلیت چرخش صفحه با زاویه های متفاوت نسبت به خط افق یکی از پرکاربرد ترین شیکر های آزمایشگاهی است. روتوشکیر همانند شیکر های دیگر برای مخلوط کردن و چرخاندن نمونه های آزمایشگاهی با سرعت و زاویه قابل تنظیم می باشد. نوع خورشیدی آن بیشترین کاربرد را در بخش هماتولوژی آزمایشگاه های تشخص طبی جهت انجام تست های مربوطه داشته و نوع صفحه ای آن در دیگر بخش های آزمایشگاه قابل استفاده می باشد.
درمان ریشه یا عصب کشی برای درمان پوسیدگی‌های عمقی استفاده می‌شود و شامل سوراخ کردن دندان برای حذف کردن پالپ‌های دندان موردنظر است. پس از این که دندانپزشک دندان را با ابزارهای متفاوت تراش داد و حفره ایجاد کرد، پالپ دندان خارج می‌شود و حفره باقی مانده برای جلوگیری از عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال و داشتن ظاهری عادی با استفاده از یک پر کننده مهر و موم خواهد شد.بهترین متخصص ریشه دندان در رشت در صورت لزوم، ممکن است یک روکش در بالای دندان قرار داده شود تا از آن بیشتر محافظت شود.
در صورت داشتن علائم زیر به عصب کشی دندان نیاز پیدا خواهید کرد:
هنگامی که پوسیدگی دندان به عمق پالپ دندان نفوذ می‌کند، به عصب کشی نیاز خواهید داشت. در طول درمان، از بی حسی موضعی برای بی حس کردن دندان تحت درمان استفاده می‌شود. سپس دندانپزشک، تاج دندان را سوراخ می‌کند تا زمانی که به پالپ برسد. در مرحله بعد، پالپ را تمیز می‌کند و آن را خارج می‌کند. پس از تمیز شدن پالپ‌ها، از گوتا پرکا برای مسدود کردن بالای تاج دندان استفاده می‌کند. یک پانسمان موقت در این ناحیه انجام می‌شود تا زمانی که روکش سفارشی برای ترمیم کامل دندان ساخته شود.
عصب کشی دندان‌ها اغلب پس از پوسیدگی، پر کردن نامناسب یا آسیب دیدگی دندان به طرز قابل توجهی ضروری می‌شوند. این شرایط به باکتری‌های موجود در دهان اجازه می‌دهد تا به پالپ آسیب پذیر در مرکز دندان برسند و عفونت را ایجاد کنند. یک عصب کشی نادرست ممکن است تمام این باکتری‌ها را حذف نکرده باشد و زمینه عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال را فراهم کند.
هنگامی که شرایط قبلی روی دندان و ریشه آن تاثیر بگذراند، ممکن است طیف وسیعی از علائم را تجربه کنید. این علائم عبارتند از:
همه این علائم نشان می‌دهند که در پالپ دندان شما مشکلی وجود دارد که در قسمت داخلی آن بوده و توسط دندانپزشک باید بررسی شود.
موارد زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند یک دندان پس از عصب کشی دوباره عفونت می‌کند. اگر دندانپزشک در قرار دادن تاج دندان‌ها تاخیر داشته باشد، احتمال نفوذ باکتری‌های مضر و ابتلا به عفونت بالا می‌رود. ریشه‌های دندان بسیار حساس هستند. اگر دچار ترک خوردگی بشوند، احتمال ایجاد عفونت در آنها بالا می‌رود. اگر دندانپزشک بعد از خارج کردن پالپ کانال‌های دندان را به طور کامل تمیز و ضدعفونی نکند، احتمال نفوذ باکتری در آنان بالا خواهد رفت. اگر گوتاپرکا بیش از اندازه بزرگ باشد یا به اندازه کافی روی دندان را نپوشاند، اجازه می‌دهد که باکتری‌ها برای بار دیگر بتوانند به داخل دندان نفوذ کنند.
متاسفانه باید گفت که بله معمولا عفونت یک دندان این امکان را دارد که به سایر دندان‌ها، لثه و حتی فک نیز منتقل شود. حتی اگر عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال اتفاق بیفتد، می‌تواند از طریق بافت اطراف دندان به سایر قسمت‌های دهان گسترش یابد. عدم درمان این عفونت باعث گسترش این امر می‌شود. در نتیجه، به محض این که متوجه چیز غیر عادی شدید، باید به دنبال درمان باشید. در غیر این صورت، در موارد شدید عفونت ممکن است به صورت، فک و حتی جریان خون گسترش یابد.
پس از انجام عصب کشی دندان، مهم است که مراقب ایجاد علائم هرگونه عفونتی باشید. جلوگیری از گسترش عفونت بالقوه نه تنها برای سلامت دندان شما بلکه برای سلامت بدن شما نیز مهم است. اگر عفونت به سرعت تشخیص داده شود، می‌توان آن را بدون اضافه شدن مشکلی دیگر درمان کرد. تمامی علائمی که نشان دهنده عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال هستند به شرح زیر است:
آبسه روی لثه نزدیک دندان آسیب دیده نشان دهنده ایجاد بافت عفونی روی آن است. انتشار مایع یا چرک در آبسه می‌تواند اتفاق بیفتد و لازم نیست که حتما دردناک باشد. اگر قبل از عصب کشی دندان آبسه را تجربه کرده اید و در طول ۷ تا ۱۰ روز از بین نرفت، نشان دهنده این است که عفونت به طور کامل برطرف نشده است.
ه زمان که رنگ دندان تغییر کند، نشان دهنده این است که عفونت به پالپ دندان رسیده و باعث تیره تر شدن مینای دندان شما شده است. بافت‌های داخل کانال ریشه با گسترش عفونت از بین می‌روند و دندان را به رنگ قهوه ای تیره یا زرد در می‌آورند.
پس از عصب کشی دندان، داشتن درد شایع است. با این حال، این که درد دندان پس از چند سال دوباره شروع شود، باعث می‌شود که دندانپزشک بخواهد دوباره دندان را معاینه کند. اگر دندان دوباره به عفونت مبتلا شده باشد، درد آن به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد. درد ناشی از عفونت شدید و مداوم است و از نوک ریشه به لثه و فک شما گسترش می‌یابد. اگر این درد پس از سه روز این نرفته باشد، باید به دندانپزشک مراجعه کنید.
در حالی که بوی بد می‌تواند نشان دهنده خیلی چیزها باشد، اما معمولا بوی بد دهان نشان دهنده عفونت دهان است. اگر تمیز کردن دندان‌ها و رعایت بهداشت به طور کامل بو را از بین نمی‌برد، احتمالا به دلیل شکست در انجام عصب کشی است. علاوه بر بوی بد ممکن است گاهی اوقات طعم تلخ را هم حس کنید.
امکان دارد پس از هر جراحی دندانپزشکی احساس خستگی کنید، اما اگر این خستگی پس از یک هفته برطرف نشود، به معنی وجود مشکل در بدن شما است. افزایش خستگی اغلب نشانه انتقال عفونت دهان به خون شماست. رگ‌های خونی می‌توانند پاتوژن‌ها را به بقیه بدن و اندام‌های شما منتقل کنند، بنابراین عفونت در دهان می‌تواند باعث مشکلات دیگری مانند خستگی شود.
داشتن تب نشان می‌دهد که بدن شما در تلاش است تمامی باکتری‌های موجود در بدن را از بین ببرد. اگر متوجه دمای بالای بدن و سایر نشانه‌ها مانند درد شدید، ممکن است که دچار عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال شده باشید.
بسیاری از افراد پس از عصب کشی کردن دندان‌ها درخواست روکش کردن آن را هم می‌دهند که هم برای جلوگیری از ورود باکتری مفید است و هم می‌تواند آن را از ایجاد ضربه محافظت کند. همچنین روکش دندان می‌تواند تا حدی دندان‌ها را با یکدیگر هم سطح کند و از خشن شدن سطح دندان پر شده جلوگیری کند.
اما نکته قابل توجه در مورد روکش دندان‌ها این است که آنها هم می‌توانند در معرض عفونت و پوسیدگی قرار بگیرند. از آن جایی که با وجود روکش دندان همچنان یک بافت زنده به حساب می‌آید، در نتیجه احتمال پوسیدگی آن تا حد بالایی وجود دارد. اگر دندانپزشک قبل از روکش کردن دندان‌ها آنها را به خوبی جرم گیری، عصب کشی و پر نکرده باشد، خطر پوسیدگی دندان‌ها همیشه وجود دارد. گاهی اوقات ممکن است در اثر عفونت لثه یا دندان روکش شده، شما دچار عفونت شوید که این امر موجب حس کردن درد زیادی خواهد شد. داشتن سینوزیت می‌تواند احتمال بروز عفونت در دهان و دندان‌ها را افزایش دهد.
از آن جایی که در حین عصب کشی و روکش کردن، دندان بسیار حساس می‌شود و اگر قبل از روکش کردن عصب کشی انجام نشده باشد، احتمال بروز عفونت بسیار بالا خواهد رفت و دندان در برابر عفونت، گرما و سرما بسیار حساس می‌شود.
وجود چند روز درد و التهاب یا ناراحتی جزئی پس از چند روز کاملا طبیعی است. اعصاب اطراف دندان می‌توانند در حین عصب کشی آسیب ببینند. همچنین احتمال متورم یا متلهب شدن آنها وجود دارد که هنگام غذا خوردن بسیار آزاردهنده خواهد شد. در حین عصب کشی دندانپزشک از یک ابزار تیز نزدیک به لثه استفاده می‌کند که اگر دقت کافی در حین استفاده از آن را نداشته باشد، ممکن است باعث آسیب دیدن بافت مجاور شود.
دندانپزشکان اغلب از یک مسکن برای تسکین درد هنگام بروز عفونت استفاده می‌کنند. اگر یک تا دو هفته پس از درمان درد شدیدی را تجربه می‌کنید، به هیچ وجه طبیعی نیست و اغلب به این معنی است که عفونت در آن نفوذ کرده است. معمولا عفونت‌های سطحی پس از چند وقت برطرف می‌شوند، اما ممکن است عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال به وجود بیاید که نسبتا نگران کننده خواهد بود.
قبل از هر نوع اقدام برای درمان، ابتدا دندانپزشک باید وضعیت دندان را به طور کامل ارزیابی کند تا ببیند که عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال در چه وضعیتی قرار دارد. برای این کار از اشعه ایکس استفاده می‌شود. اگر وجود عفونت در دندان‌ها ثابت شد، باید به یک متخصص ریشه مراجعه کنید تا درمان لازم را برای شما انجام دهد. دندانپزشک متخصص ابتدا روکش دندان و مواد پر کننده را جدا کرده و کانال‌های دندان را مجددا تمیز می‌کند. سپس آنها را می‌بندد و به صورت موقت پر می‌کند. سپس در جلسه بعدی آن را به صورت دائمی ترمیم می‌کند.
اگر عفونت دندان عصب کشی شده بعد از چند سال عود کند، ابتدا باید به دنبال از بین بردن عفونت باشید تا وضعیت عفونت به سایر نواحی انتقال پیدا نکند. برای این کار می‌توانید از مسکن‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کنید تا عفونت از بین برود. سپس می‌توانید به دنبال ترمیم دندان عصب کشی شده باشید.