شایع ترین دلایلی که باید دندان کودکان کشیده شود این است که دندان‌های آنها دچار پوسیدگی، ضربه و بیماری لثه شوند. ایمپلنت اقساطی در رشت همچنین در صورت داشتن دندان عقل نهفته یا نیاز به درمان ارتودنسی باید دندان کودک کشیده شود.
روش کشیدن دندان شیری با کشیدن دندان بزرگسالان تفاوتی ندارد. با این حال، دندانپزشک اطفال باید اطمینان حاصل کند که کودک آرام و خونسرد است و در صورت نیاز، والدین یا مراقب را در هنگام انجام این کار در کنار کودک داشته باشد.
دندانپزشکان و جراحان دهان از دندان و دهان کودک عکسبرداری میکنند تا هر گونه عارضه را پیش بینی کنند. اشعه ایکس به بررسی موقعیت ریشه‌های دندان و ساختار استخوان اطراف کمک می‌کند.
کشیدن دندان‌های شیری معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می‌شود. کودکانی که نگران کشیدن دندان هستند یا از سوزن زدن می‌ترسند، اکسید نیتروژن یا داروهای خوراکی دریافت میکنند تا آرام شوند.
پس از انجام بی حسی موضعی، دندانپزشک اطفال، دندان را با استفاده از ابزارهای کوچک بیرون می‌آورد. در حین درآوردن دندان، دندانپزشک استخوان فک را به دقت بررسی می‌کند تا مطمئن شود که آسیبی ندیده است.
پس از کشیدن دندان، گاز استریل به مدت ۲۰ دقیقه بر روی حفره دندان فشرده می‌شود. بسته به نیاز بیمار ممکن است بخیه ضروری باشد.
اگر دندان آسیاب کودک خیلی زود کشیده شود باید از نگهدارنده فضای بین دندانی استفاده کند تا دندان دائمی‌کودک به صورت صحیح و در جای خود بیرون بیاید. نگهدارنده‌های فضا، دستگاه‌های ارتودنسی هستند که از حرکت دندان‌های مجاور به داخل شکاف خالی جلوگیری میکنند.
پس از کشیدن دندان، درد متوسط قابل انتظار و طبیعی است. با این حال، کودک پس از چند روز به حالت عادی باز می‌گردد. دندانپزشک کودکان داروهایی را برای کاهش درد و تورم تجویز می‌کند که معمولا این داروی ضد التهابی و بدون نسخه هستند.
از کیسه یخ برای کنترل تورم و ناراحتی روی گونه‌های کودک استفاده کنید. با این حال، کودکان بهتر است از کیسه‌های یخ برای مدت طولانی استفاده نکنند.
اگر کودکان تا چند روز پس از کشیدن دندان غذاهای نرم بخورند، روند بهبودی سریعتر خواهد بود. کودکان ممکن است سبزیجات پخته، پوره سیب زمینی یا اسموتی را ترجیح ندهند، اما بهتر است آنها را متقاعد کنید که برای بهبودی زودتر آنها لازم است. والدین باید حداقل تا یک هفته پس از کشیدن دندان اجازه ندهند کودکان از نی برای نوشیدن استفاده کنند. همچنین از انجام هر گونه فعالیت شدید ورزشی جلوگیری شود. این اقدامات برای کمک به جلوگیری از جابجایی لخته خون در محل استخراج ضروری است. از بین بردن لخته خون باعث خشکی حفره می‌شود که نیاز به مراقبت‌های دندانی بیشتری دارد.
دندان‌های شیری برای نوزادان و کودکان به همان اندازه دندان‌های دائمی‌بزرگسالان اهمیت دارد. این نخستین دندان‌ها برای جویدن و صحبت کردن کودک ضروری است. اما دندان‌های شیری یک هدف بسیار مهم دیگر را دنبال میکنند، آنها فضا را برای دندان‌های دائمی‌کودک نگه می‌دارند.
دندان شیری معمولا در دهان کودک باقی می‌ماند تا زمانی که دندان دائمی‌زیر آن آماده بیرون آمدن از طریق لثه‌ها شود. ریشه‌های دندان شیری حل شده و دندان لق شده و می‌افتد. دندان دائمی‌چند هفته بعد بیرون می‌آیند. در صورتی که کودک خیلی زود دندان خود را قبل از اینکه دندان دائمی‌آماده رویش پیدا کند از دست بدهد، باید فضا با نگهدارنده دندان حفظ شود.
نگهدارنده فضا یک وسیله فلزی کوچک است که دندان و فضایی را که باید ذخیره شود احاطه می‌کند. فضا را تا زمانی که دندان دائمی‌آماده رویش شود، نگه می‌دارد و مانع خم شدن یا رانش دندان‌های اطراف به فضای خالی می‌شود.
اگر دندان‌های دو طرف فضای باز به فضای خالی تجاوز کنند، ممکن است جایی برای دندان دائمی‌وجود نداشته باشد. دندان دائمی‌جدید ممکن است از موقعیت مناسب خود بیرون آمده و روی موقعیت دندان‌های دیگر تأثیر بگذارد. اگر دندان‌ها شلوغ و از هم ترازی با یکدیگر خارج شوند، دچار ناهنجاری و کجی می‌شوند. مسواک زدن و تمیز کردن دندان‌های مال اکلوژن یا کج دشوار است، شانس بیشتری برای بیماری دارند و بعداً ممکن است به درمان ارتودنسی پرهزینه و وقت گیر نیاز داشته باشند.
بسیاری از والدین تعجب میکنند که اگر قرار است دندان‌های شیری بیفتند، چرا باید از آنها مراقبت کنیم؟ در ادامه برخی از دلایل نگهداری از دندان‌ها شیری را بررسی می‌کنیم.
در ادامه نگاهی دقیق تر به عملکرد دندان‌های شیری خواهیم داشت.
زبان بهترین ابزار است. کودک خود را تشویق کنید تا از زبان خود برای شل کردن دندان استفاده کند و آن را برای افتادن طبیعی آماده کند.
کمک گرفتن از انگشتان توصیه نمی‌شود. اگرچه ممکن است وسوسه انگیز باشد اما کودک را برای لق کردن دندان با دست منصرف کنید. دستان ما قوی هستند و می‌توانند نیروی زیادی ایجاد کنند. علاوه بر این، کودکان سطوح کثیف را در طول روز لمس میکنند و لمس دندان‌ها با دست‌های کثیف می‌تواند باکتری‌هایی را وارد دهان کند.
خونریزی دندان بعد از افتادن اشکالی ندارد. خون پس از کشیدن دندان می‌تواند برای کودکان یا والدین نگران کننده باشد. اما این یک بخش طبیعی از فرآیند است. اگر دندان به صورت طبیعی بیفتد لثه به سرعت بهبود می‌یابد.
تقریباً همیشه بهتر است دندان شیری در صورت امکان حفظ شود. به این دلیل که کشیدن زودرس دندان شیری می‌تواند منجر به عوارضی در هنگام رویش دندان‌های بالغ شود. وقتی دندان شیری قبل از رویش دندان دائمی‌کشیده می‌شود، ممکن است دندان‌های دیگر جابجا شوند تا این شکاف را پر کنند که می‌تواند عوارضی ایجاد کند. به همین دلیل آخرین راه حل توسط دندانپزشک اطفال کشیدن دندان شیری است.
در موارد نادری که کودک شما نیاز به کشیدن دندان شیری داشته باشد، چند کار می‌توانید انجام دهید تا این روند آسان تر و خوشایند تر شود.
دندانپزشک اطفالی پیدا کنید که با مهربانی و مراقبت با کودکان رفتار میکنند و در طول فرآیند کشیدن از راحتی کودک مطمئن می‌شود.
اگرچه این امر به سن کودک شما بستگی دارد، دندانپزشکی اطفال می‌تواند گزینه‌های آرام بخشی مختلفی را ارائه دهد که روند کشیدن را آسان تر کرده و کمترین ناراحتی را تضمین می‌کند.
پس از کشیدن دندان، دندانپزشک اطفال مجموعه ای جامع از دستورالعمل‌های مراقبت‌های بعدی را به شما ارائه می‌دهند. کودک شما باید حداقل به مدت ۲۴ ساعت از خوردن غذاهای سفت و استفاده از نی پرهیز کند. کودک خود را زیر نظر داشته باشید و مطمئن شوید که او دستورالعمل‌ها را به درستی دنبال می‌کند. آب نمک به بهبود جای زخم روی لثه کمک زیادی می‌کند.
ایمپلنت‌های دندانی به گونه ای طراحی شده اند که جایگزینی دائمی‌برای دندان‌های از دست رفته باشند.ایمپلنت اقساطی در رشت با این حال، چند بیماری یا عوارض وجود دارد که می‌تواند منجر به کاهش طول عمر ایمپلنت شود. دانستن اجزای ایمپلنت به شما کمک می‌کند تا متوجه شوید که چرا طول عمر آن با توجه به مراقبت‌های مختلف در افراد متفاوت است؟
ایمپلنت دندان سه بخش دارد:
از آنجایی که پایه تیتانیوم برای ترکیب شدن با استخوان فک از طریق فرآیندی به نام osseointegration طراحی شده است، این باعث می‌شود که به یک راه حل دائمی‌تبدیل شود.
اما طول عمر واقعی ایمپلنت دندان کمی‌پیچیده تر است و می‌تواند بر اساس سلامت دهان و دندان هر فرد و شرایط ثانویه متفاوت باشد.
ایمپلنت‌ها دائمی‌ترین گزینه ترمیم دندان برای پر کردن مکان‌هایی هستند که دندان‌ها از بین رفته اند. با این حال طول عمر واقعی ایمپلنت بسته به سلامتی شما متفاوت است. برخی از بیمارانی که ایمپلنت‌های دندانی انجام می‌دهند می‌توانند انتظار داشته باشند که این ایمپلنت تا پایان عمر باقی بماند. اما برخی دیگر مانند هر نوع ترمیم دندان دیگری باید برای ترمیم و جایگزینی با گذشت زمان آماده شوند.
به طور کلی، پایه تیتانیوم و اباتمنت اغلب ماندگاری طولانی و مادام العمری دارند. اما گاهی تاج روی آن ممکن است بشکند، نیاز به ترمیم داشته باشد یا در نهایت تعویض شوند.
اگر مشکلی در پست وجود داشته باشد، احتمالاً در ابتدا اتفاق می‌افتد و می‌توان آن را با جراحی یا درمان‌های بیشتر دهان برای تحریک استخوان‌سازی برطرف کرد.
هنگامی‌که پست یا پایه به بافت فک متصل می‌شود، معمولاً یک اتصال دائمی‌است. فقط تصادفات و تروما می‌تواند باعث جدا شدن آن شود. تا زمانی که از ایمپلنت مراقبت می‌کنید، فقط باید در صورت آسیب جزئی، تاج بالای آن ترمیم یا تعویض شود. روکش‌ها، رایج ترین ترمیم در روی اباتمنت هستند که معمولاً هر ۱۵ تا ۲۰ سال یکبار باید تعویض شوند.
گزینه‌های دیگر برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته، مانند پروتزهای جزئی و بریج، طول عمر ۳ سال تا ۱۰ سال دارند.
ایمپلنت‌های دندانی حتی برای بیمارانی که در نهایت مجبور به تعویض بخشی از ایمپلنت هستند، از همه روش‌ها بیشتر دوام خواهند آورد.
ممکن است در هر روش دندانپزشکی، از جمله ایمپلنت دندان، شکست وجود داشته باشد. با این حال، اکثر عوارض در چند هفته اول پس از نصب اولیه رخ می‌دهد. زمانی که این دوره اولیه ادغام استخوانی به سلامت سپری شود، میزان موفقیت به ۹۸ درصد می‌رسد. حتی با در نظر گرفتن میزان عدم بقای اولیه، میزان موفقیت کلی برای ایمپلنت‌های دندانی از ۹۳٪ تا ۹۸٪ متغیر است.
در حالی که اکثر بیمارانی که ایمپلنت دندانی را انتخاب میکنند برای یک عمر بدون هیچ عارضه‌ای از آن لذت می‌برند، اما هر ایمپلنتی نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد. بهترین دکتر را انتخاب کنید تا با مهارت برای شما ایمپلنت را انجام دهند و از همه مهمتر بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید.
چند عامل وجود دارد که احتمال شکست ایمپلنت دندان را افزایش می‌دهد. این عوامل عبارتند از:
معمولا نیازی به صرف نظر از کاشت ایمپلنت دندان به دلیل شکست نیست. در بسیاری از موارد، ما به سادگی نیاز به تعویض ایمپلنت یا فقط قسمتی داریم که آسیب دیده است. اگر پایه نتواند به استخوان بچسبد، پیوند استخوان برای ایجاد فضای بیشتر برای استئو اینتگراسیون انجام می‌شود.
اما اگر باز هم مشکوک هستید که ایمپلنت جدید موفق نشود بهتر است به جای آن بریج یا پروتز استفاده کنید. اگر متوجه مشکل در ایمپلنت شده اید اما هنوز شکست نخورده است، شانس خوبی وجود دارد که بتوانیم مشکل را درمان و از شکست جلوگیری کنیم.
تمیز کردن کامل اطراف ایمپلنت و یک دوره آنتی بیوتیک ممکن است تمام چیزی باشد که برای حفظ ایمپلنت لازم باشد. این امر وضعیتی به نام پری ایمپلنت را که اغلب طول عمر ایمپلنت را تهدید می‌کند برطرف می‌کند.
اگر فقط به روکش یا تاج آسیب وارد شود، دندانپزشکان با ساخت یک دندان سفارشی جدید و جایگزینی دندان قدیمی‌به آسانی مشکل را برطرف میکنند.
ایمپلنت‌ها مزایای زیادی نسبت به بریج و پروتز دارند. اول اینکه ایمپلنت‌های دندانی در بیشتر موارد از هر دو گزینه ترمیم متحرک دندان دوام بیشتری دارند. اگر مشکلاتی در بافت فک نداشته باشید که ممکن است مانع از ادغام استخوانی مناسب پایه تیتانیوم شود، ایمپلنت‌های دندانی از ۱۰ سال تا یک عمر دوام خواهند آورد.
پروتزها معمولاً بین ۳ تا ۱۵ سال بسته به اینکه کامل یا جزئی باشند، دوام می‌آورند. بریج‌ها طول عمر کمتری دارند و بین ۳ تا ۸ سال دوام می‌آورند و در بیشتر موارد نیاز به تعمیر یا تعویض دارند.
پروتز و بریج نمی‌توانند به اندازه ایمپلنت دوام بیاورند زیرا مانند دندان‌های اصلی شما به فک متصل نیستند. این یعنی، نیروی جویدن به طور مستقیم به ترمیم اعمال می‌شود.
پروتزها دچار ساییدگی و شکستگی می‌شوند و توانایی خود را برای قرار گرفتن محکم روی بافت لثه از دست می‌دهند. بریج‌ها اگر به طور معمول تعویض نشوند به دندان‌های اطراف آسیب می‌رسانند زیرا به عنوان لنگر از آنها استفاده شده است.
تغییر در ظاهر به دلیل کوچک شدن بافت فک و مشکلات احتمالی در صحبت کردن یا جویدن غذا از جمله معایب دیگری است که در انتخاب دندان مصنوعی (پروتز) و بریج باید به آن توجه داشته باشید. ایمپلنت دندان به شما این امکان را می‌دهد که از همه این مشکلات به طور همزمان جلوگیری کنید.
برای آنکه عمر ایمپلنت دندان زیاد شود باید یک سری موارد را رعایت کنید. در ادامه با برخی از آنها آشنا می‌شویم.
غذاهایی که می‌توانند به دندان‌های معمولی آسیب برسانند به تاج دندان ایمپلنت شده نیز آسیب می‌رسانند. غذاهای سفت مانند آب نبات، آجیل، یخ و همچنین غذاهای جویدنی مانند کارامل، استیک سفت و خرما به دندان‌ها آسیب می‌رسانند. غذاها و نوشیدنی‌های شیرین باعث رشد پلاک و باکتری‌های مضر می‌شوند که تاج‌های شما را از بین می‌برند.
این بدان معنا نیست که شما هرگز نمی‌توانید این غذاها را بخورید، فقط باید به میزان مصرف آنها توجه داشته باشید. این موضوع در مورد دندان‌های معمولی نیز صدق می‌کند.
مسواک زدن دندان‌ها و نخ دندان کشیدن دو بار در روز به حفظ وضعیت مناسب تاج دندان کمک می‌کند. هنگام مسواک زدن باید به نواحی اطراف خود تاج‌ها توجه کنید.
اگر ایمپلنت دندانی با نیروی بایت بیش از حد بارگذاری شود (دندان‌های زیادی از دست رفته باشند)، سریعتر خراب می‌شود.
اگر دندان قروچه می‌کنید، روکش‌های دندان شما سریعتر فرسوده می‌شوند. برای محافظت از تاج‌های ایمپلنت خود در برابر سایش بیش از حد، یک محافظ دهان بخرید. همچنین جویدن ناخن می‌تواند در نهایت به دندان‌ها آسیب برساند و راهی عالی برای ورود میکروب‌ها به دهان شما باشد.
مصرف زیاد مشروبات الکلی یا سیگار کشیدن نیز می‌تواند باعث رشد باکتری‌های خاصی در دهان شود که می‌توانند تاج و لثه‌های شما را بخورند و باعث ایجاد مشکلاتی برای اتصال ایمپلنت به استخوان شوند.
تیتانیوم با توجه به وزن کمی‌که دارد استحکام فوق‌العاده بالایی دارد و دچار خوردگی نمی‌شود. استحکام و دوام تیتانیوم آن را به ماده‌ای مؤثر برای نگهدارنده دندان‌ها، بریج‌ها و پروتزها تبدیل کرده است.
برای آنکه ایمپلنت به درستی در جای خود قرار بگیرد و طول عمر بالایی داشته باشد عوامل متعددی دخیل هستند. برخی از این موارد را با هم بررسی می‌کنیم.
چه به دنبال جایگزینی دندان از دست رفته در اثر پوسیدگی، ضربه یا آسیب باشید، چه نیاز به جایگزینی دندانی دارید که از کار افتاده است، بسیار مهم است که سریع عمل کرده و دست به کار شوید.
همراه با دندان از دست رفته، از دست دادن استخوان نیز رخ می‌دهد. بدن استخوانی را که زمانی از دندان از دست رفته حمایت می‌کرد جذب می‌کند زیرا فکر می‌کند دیگر آن را لازم ندارد. در نتیجه، آن ناحیه از استخوان فک شروع به نازک شدن می‌کند. با گذشت زمان، فک تغییر شکل می‌دهد و باعث افتادگی ساختار صورت شده و فرد را مسن‌تر از سن واقعی خود نشان می‌دهد.
برای موفقیت ایمپلنت بسیار مهم است که پایه‌های ایمپلنت تیتانیومی‌در استخوان متراکم و سالم قرار داده شوند تا پشتیبانی لازم برای عملکرد آنها را درست مانند دندان‌های طبیعی فراهم کنند.
اما این بدان معنا نیست که اگر مدت‌هاست دندان خود را از دست داده اید دیگر نمی‌توانید ایمپلنت کنید. بلکه باید هزینه و زمان بیشتری صرف کنید تا پیوند استخوان برای شما انجام شود. پس از بهبودی در پیوند استخوان و استفاده از پودر استخوان روی فک می‌توانید کاشت ایمپلنت دندان انجام دهید.
بیماری پریودنتال (لثه) می‌تواند تاثیر مخربی بر موفقیت ایمپلنت دندان داشته باشد. در تحقیقی میزان ماندگاری بین ایمپلنت‌های دندانی و دندان‌های طبیعی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن پریودنتال طی ده سال انجام گرفته است. نتایج نشان داد که ایمپلنت‌های دندانی ده برابر بیشتر از دندان‌های طبیعی به دلیل بیماری پریودنتال از بین می‌روند.
مانند دندان‌های طبیعی، ایمپلنت‌های دندانی نیز در برابر اثرات باکتری‌ها آسیب پذیر هستند. بنابراین بیماران با سابقه بیماری پریودنتال در مقایسه با افراد دارای لثه سالم با خطر بیشتری برای شکست ایمپلنت روبرو هستند. این به معنای حذف انجام ایمپلنت‌های دندانی نیست. در عوض، دندانپزشک باید قبل از اقدام به عمل ایمپلنت دندان، بیماری را درمان کرده و سلامت دهان شما را بازگرداند.
در حالی که ایمپلنت‌های دندانی فقط باید در دهانی عاری از بیماری‌های لثه و پوسیدگی دندان قرار داده شوند، بیماران باید استاندارد بالایی از بهداشت دهان و دندان را در طول پروسه ایمپلنت دندان و در نهایت برای همیشه حفظ کنند. بنابراین، همانطور که می‌بینید، سلامت دهان و دندان برای موفقیت کاشت بسیار مهم است.
درمان ایمپلنت دندان روشی است که برای موفقیت در یک فرآیند طبیعی به یکپارچگی استخوانی متکی است. ایمپلنت‌های دندانی بیشتر از تیتانیوم زیست سازگار ساخته می‌شوند. در نتیجه، سلول‌های استخوانی اطراف با ستون تیتانیوم ترکیب می‌شوند و آن را به مدت چند هفته یا چند ماه در دهان ثابت میکنند. از آن نقطه، پست ایمپلنت به عنوان یک ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند. لثه‌ها را تحریک می‌کند تا آنها را سالم نگه دارد و از تحلیل استخوان بیشتر جلوگیری می‌کند.
استیو اینتگراسیون از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند سه تا شش ماه طول بکشد تا ایمپلنت به طور کامل تثبیت شود. برخی از شرایط پزشکی و عادات سبک زندگی، مانند سیگار کشیدن نیز می‌توانند بر روی استخوان‌سازی تأثیر بگذارند.
در افراد سیگاری، بهبودی ضعیف است و یکپارچگی استخوانی کمتری دارند. مطالعه اخیر روی ایمپلنت‌های دندانی استخوانی یکپارچه نشان می‌دهد که افزایش شکست ایمپلنت در افرادی که سیگار می‌کشند، ناشی از قرار گرفتن بافت‌های اطراف ایمپلنت در معرض دود تنباکو است. همچنین نشان می‌دهد که اثرات مضر ممکن است با ترک سیگار، آنتی بیوتیک‌های قبل از عمل و ایمپلنت‌های پوشش داده شده با HA کاهش یابد.
برخی از شرایط پزشکی سیستمیک مانند دیابت، اختلالات تیروئید و پوکی استخوان نیز می‌توانند بر متابولیسم استخوان، بهبود زخم و موفقیت پیوند استخوان و روش‌های کاشت دندان تاثیر بگذارند.
مهارت و تجربه نقش مهمی‌در موفقیت ایمپلنت دارد، بنابراین قبل از انتخاب دندانپزشک خود به خوبی تحقیق کنید. از خانواده یا دوستانی که ایمپلنت‌های دندانی دارند بپرسید که آیا می‌توانند دندانپزشک خود را توصیه کنند یا خیر. از دندانپزشک خود در مورد تجربه آنها در ایمپلنتولوژی بپرسید، از جمله اینکه چند ایمپلنت گذاشته اند و چند بار درمان را انجام می‌دهند.
به هر حال، اگر دندانپزشک شما برای اولین بار است که ایمپلنت می‌گذارد، احتمالاً نمی‌خواهید موش آزمایشگاهی او باشید.
در نهایت، به یاد داشته باشید که روش کاشت دندان از ابتدا تا انتها می‌تواند ماه‌ها طول بکشد. بنابراین اگر می‌خواهید نتایج سریعی داشته باشید، ممکن است درمان جایگزین گزینه بهتری باشد. یک دندانپزشک خوب هرگز در کاشت ایمپلنت دندان عجله نمی‌کند.
ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند زندگی افرادی را که از دندان‌های از دست رفته رنج می‌برند تغییر دهند، اما این روش دارای معایبی است. این موارد شامل موارد زیر است:
ایمپلنت‌های دندانی نسبت به سایر درمان‌های دندانی مانند بریج یا پروتز پرهزینه تر هستند.
همه افراد کاندید مناسبی برای ایمپلنت دندان نیستند. از دست دادن استخوان، بیماری لثه و سیگار کشیدن می‌تواند بر موفقیت ایمپلنت تاثیر بگذارد.
ایمپلنت‌های دندانی نیاز به جراحی دهان دارند و باید با جراحی در فک بیمار قرار داده شوند. این عمل جراحی خطر عفونت، آسیب به دندان‌های اطراف و آسیب احتمالی عصبی را به همراه دارد.
فرآیند کاشت ایمپلنت دندانی طولانی است و شامل چندین ویزیت طی ۶ تا ۱۲ ماه است. در صورت بروز عوارض در حین قرار دادن ایمپلنت یا در صورت عدم دستیابی به نتایج اولیه رضایت بخش، ممکن است ویزیت‌های اضافی مورد نیاز باشد.
بیماران باید چندین هفته یا حتی ماه‌ها تحت درمان قرار گیرند. همچنین باید با محدودیت‌های رژیم غذایی و سبک زندگی همراه باشد.
به این ترتیب، هر کسی که به کاشت ایمپلنت دندان فکر می‌کند، باید قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ایمپلنت انتخاب مناسبی است یا خیر، این معایب را در نظر بگیرد.
ایمپلنت‌های دندانی در مقایسه با گزینه‌های دیگر برای جایگزینی دندان، مزایای اصلی بسیاری دارند.
ایمپلنت‌های دندانی ظاهر بسیار طبیعی و واقعی تری نسبت به بریج‌های سنتی یا پروتزهای کامل دارند. آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که شبیه به ظاهر دندان‌های طبیعی هستند و به بیماران لبخندی زیبا می‌دهند بدون اینکه عملکرد یا راحتی را به خطر بیندازند.
ایمپلنت‌ها از نظر گاز گرفتن و جویدن دوام بالاتری دارند. بیماران می‌توانند با اطمینان خاطر غذا بخورند، صحبت کنند و لبخند بزنند، زیرا می‌دانند که ایمپلنت آنها حرکت نمی‌کند یا نمی‌افتد.
ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند ساختار استخوان زیرین را به همان روشی که دندان‌های طبیعی انجام می‌دهند تحریک کرده و از تحلیل استخوان جلوگیری کنند. همچنین به حفظ ساختار صورت کمک میکنند.
ایمپلنت‌های دندانی با مراقبت مناسب می‌توانند چندین دهه دوام بیاورند. اما سایر جایگزین‌های دندان‌های از دست رفته، به دلیل فرسایش باید دوباره ترمیم و یا تعویض شوند. اما ایمپلنت‌های دندانی طی سال‌ها استفاده تقریباً بدون تغییر باقی می‌مانند.
در مقایسه با سایر گزینه‌های ترمیم دندان مانند بریج، ایمپلنت‌های دندانی نیازی به تغییر ساختارهای دندان سالم اطراف ندارند. به این ترتیب، ساختار دندان‌های باقی مانده شما را حفظ می‌کند.
در مجموع، ایمپلنت‌های دندانی مزایای زیادی در مقایسه با سایر گزینه دارند.
آزمایش مولیش (Molisch Test) آزمایشی رایج و عمومی می باشد که اغلب برای شناسایی کربوهیدرات های بزرگ تر از تتروز (قند 4 کربنی) مورد استفاده قرار می گیرد.هود لامینار نام این آزمایش از نام کاشف آن، هانس مولیش گرفته شده است. این آزمایش شامل افزودن معرف Molisch و چند قطره H2SO4 غلیظ به آنالیت می باشد. تشکیل کمپلکس بنفش رنگ در محل برخورد بین آنالیت، H2SO4 و معرف نشان دهنده وجود کربوهیدرات ها در نمونه می باشد.
در ادامه این مقاله ضمن معرفی تمام تجهیزات و مواد مورد نیاز، به شرح کامل انجام این آزمایش در آزمایشگاه ها پرداخته می شود.
آزمایش مولیش فقط برای شناسایی مونوساکارید ها انجام می شود، نسبت به تمام قند ها یا کربوهیدرات ها جواب مثبت نشان می دهد. در این آزمایش اسید سولفوریک باعث هیدرولیز اتصالات گلیکوزیدی بین کربوهیدرات ها می شود. در اثر این هیدرولیز اسیدی، مونوساکارید ایجاد می شود. این مونوساکارید ها آب از دست داده و تبدیل به فورفورال (در صورتی که قند اولیه گلوگز باشد) و مشتقات فورفورال می شوند.
ترکیب تولید شده با آلفا نفتل واکنش می دهد. در اثر این واکنش کمپلکس بنفش رنگی ایجاد می شود. تشکیل این کمپلکس بنفش رنگ نشان دهنده وجود کربوهیدرات در نمونه است. اما این آزمایش نمی تواند نوع کربوهیدرات را برای پژوهشگر مشخص کند.
مواد و وسایل مورد نیاز برای انجام آزمایش مولیش
معرف مولیش را به راحتی با انجام مراحل زیر می توانید آماده کنید. برای انجام آزمایش مولیش حتما از معرف تازه تهیه شده استفاده کنید تا نتیجه دقیقی از آزمایش به دست آورید.
برای تهیه معرف مولیش 1.5 گرم از آلفا نفتول را در 10 میلی لیتر اتانول 99 درصد حل کنید. به جهت این که غلطت محلول تا حد امکان دقیق باشد، ابتدا آلفا نفتول (1-نفتول) را وزن کنید سپس مقدار مورد نظر اتانول را بردارید. زیرا نقطه جوش اتانول پایین بوده و به سرعت تبخیر می شود.
برای تهیه حجم های بیشتر یا کمتر از معرف مولیش، از تناسب ذکر شده آلفا نفتول و اتانول استفاده کنید.
2 میلی لیتر از نمونه را به لوله آزمایش خشکی اضافه کنید. پس از آن چند قطره از معرف مولیش تازه تهیه شده به محلول بیفزایید. با استفاده از میکروپیپت به آرامی و قطره قطره 1 میلی لیتر اسید سولفوریک به لوله آزمایش اضافه کنید. اکنون تغییر رنگی در محل اتصال دو لایه مشاهده می شود که این تغییر رنگ نشان دهنده وجود کربوهیدرات در نمونه مورد آزمایش می باشد.
این آزمایش اغلب بسیار کاربردی است. اما مانند سایر آزمایش های نیز محدودیت هایی دارد. برای این که از این آزمایش نتیجه مثبتی بگیرید، باید از قند های حداقل 5 کربنی مانند گلوکز استفاده کنید. زیرا برای تشکیل فورفورال و مشتقات آن، حداقل باید 5 اتم کربن در حلقه اصلی قند اولیه وجود داشته باشد.
بنابراین تریوز (قند سه کربنی) و تتروز (قند چهار کربنی) نتیجه مثبتی برای این واکنش نشان نمی دهد.
همچنین در نتیجه این آزمایش قند های مونوساکگارید از پلی ساکارید تفکیک نمی شوند.
تمام کربوهیدرات های مونوساکاریدی، دی ساکاریدی و پلی ساکاریدی نسبت به این آزمایش نتیجه مثبت نشان می دهند و در آن ها کمپلکس بنفش رنگ تولید می شود.
کودهای شیمیایی با تامین مواد مغذی برای گیاهان نقش مهم در کشاورزی مدرن دارند. کوره ازمایشگاهی کودهای شیمیایی تنها برای پرورش گیاهان که در چرخه غذایی انسان کاربرد دارند، استفاده نمی شوند. بلکه این این کودها در رشد و تقویت گیاهان زینتی و آپارتمانی نیز اهمیت دارند. در هرصورت این کودهای شیمیایی هستند که عناصر مهم مانند فسفر و پتاسیم را در خاک افزایش داده و به گیاهان می رسانند. کنترل کیفیت کودهای شیمیایی برای آنالیز مقدار عناصر مهم و تاثیر آن ها بر گیاهان، خاک و آب اهمیت پیدا می کند. در این پست تجهیزات آزمایشگاهی آنالیز کود شیمیایی را معرفی خواهیم کرد.
برای اطمینان از این که کودهای شیمیایی مورد استفاده دارای اثر بخشی، مطابق با استانداردها و ایمنی هستند، انجام آزمایش های مخصوص برای کنترل کیفیت با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی آنالیز کود شیمیایی بسیار ضروری و مهم است. مزایای انجام آزمایش های ویژه برای آنالیز کودهای شیمیایی در آزمایشگاه ها را در ادامه بررسی کرده ایم.
در اختیار داشتن دستگاه ها کالیبره و دقیق و تجهیزات مصرفی مناسب برای آزمایش های کود شیمیایی بسیار مهم است. با استفاده از همین تجهیزات آزمایشگاهی آنالیز کود شیمیایی است که می توان کودهای شیمیایی جامد و مایع سنتزی را مورد آزمایش ها متعدد قرار داد. لیست مهم ترین تجهیزات تخصصی آزمایشگاه کودهای شیمیایی که رویان ایران با قیمت مناسب و کیفیت بالا در اختیار شما قرار می دهد را در ادامه مشاهده خواهید کرد.
مالیات شرکت های تجاری و غیر تجاری به مثابه یک نوع هزینه اجتماعی است که آحاد یک ملت در راستای بهره وری از امکانات و منابع یک کشور موظفند آن را پرداخت نمایند تا توانایی های جایگزینی این امکانات و منابع فراهم شود. پلمپ دفاتر1403 به بیانی دیگر، مالیات انتقال بخشی از درآمدهای جامعه به دولت و یا بخشی از سود فعالیت های اقتصادی است که نصیب دولت می گردد زیرا ابزار و امکانات دست یابی به درآمدها و سودها را دولت فراهم ساخته است.
انواع مالیات ها در ایران به دو دسته مالیات های مستقیم و مالیات های غیر مستقیم تقسیم می شوند:
مالیات های مستقیم مالیات هایی هستند که به طور مستقیم از دارایی درآمد افراد وصول و شامل مالیات بر درآمد می باشد.
مالیات های غیر مستقیم که بر قیمت کالاها و خدمات اضافه شده و به مصرف کننده تحمیل می گردد بر دو نوع است:
مطابق قانون، افراد و شرکت ها موظف به پرداخت مالیات تعیین شده هستند. در غیر این صورت از تسهیلات، مزایا و معافیت های قانونی که برای آن ها در نظر گرفته شده محروم خواهند شد و ضمناً مشمول جرایم مالیاتی خواهند شد. همه شرکت ها و موسسات تجاری و انتفاعی که در اداره ثبت شرکت ها به ثبت رسیده و شماره ثبت دارند مشمول بر مالیات بر درآمد هستند.
الف-شرکت هایی که صد در صد سرمایه آن ها متعلق به دولت یا شهرداری ها می باشد.
این شرکت ها مکلفند در ظرف چهار ماه بعد از سال مالی ترازنامه و حساب سود و زیان خود را به حوزه مزبور ارائه و مالیات متعلقه را پرداخت نمایند و از کل درآمد مشمول مالیات، به نرخ 25% به عنوان مالیات اخذ می شود و از جمع درآمد پس از کسر 25% مالیات مزبور نسبت به بقیه نرخ ماده 131 قانون مالیات های مستقیم مالیات تعلق می گیرد.
در صورتی که شرکت تجارتی، سهامداران متعدد دولتی داشته باشد بقیه درآمد به نسبت سهام آنان تقسیم و سهم هر یک از آنان به طور مجزا مشمول مالیات به نرخ ماده 131 خواهد بود(مستفاد از ماده 105 ق.م.م). شرکت های دولتی فوق الذکر از معافیت های مالیاتی (به استثنای معافیت کشاورزی) استفاده نمی کنند.
توضیح آنکه شرکت های غیر دولتی از معافیت های مقرر در قانون مالیات ها استفاده می نمایند و برای سازمان گسترش مجوز خاصی به تصویب رسیده که به موجب آن، سازمان گسترش و صنایع ایران و شرکت های تابعه آن مشمول معافیت مقرر در مواد 132 و 138 ق.م.م. بر حسب مورد می باشند(ماده 105 ق.مم 27/11/1380) چنانچه صورت های مالی، مورد رسیدگی سازمان حسابرسی دولتی قرار گرفته و به تایید مجمع عمومی نیز برسد و در موعد مقرر ارائه گردد از نظر مالیاتی محتاج به رسیدگی مجدد نخواهد بود.
ب-شرکت هایی که قسمتی از سرمایه آن ها به طور مستقیم متعلق به دولت یا شهرداری ها می باشد.
این شرکت ها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
اول-سهام دولت بیش از 50% می باشد.
این شرکت ها نیز مکلفند ترازنامه و حساب سود و زیان خود را ظرف چهار ماه پس از پایان سال مالی به حوزه مالیاتی محل مرکز اصلی شرکت تسلیم و مالیات متعلقه 25% به نسبت درآمد سهم دولت بوده و بقیه به نرخ ماده 131 ق.م.م خواهد بود و چنانچه سهم الشرکه دولت به چند شرکت تعلق داشته باشد. سهم مزبور به نسبت سهام شرکت ها تقسیم شده و مالیات بر اساس ماده 131 مذکور محاسبه می شود.
دوم-سهام دولت معادل 50% و یا کمتر در شرکت باشد.
در این صورت سهم دولت از معافیت مالیاتی برخوردار نبوده ولی سهم بخش خصوصی از معافیت مالیاتی منتفع می گردد. ضمناً این قبیل شرکت ها مکلف به تسلیم اظهارنامه مالیاتی می باشند.
ج-شرکت هایی که اموال آنان به حکم قانون و یا دادگاه صالح ملی مصادره شده و به عنوان شرکت دولتی شناخته شده باشند.(ماده 4 قانون محاسبات عمومی)
این شرکت ها از نظر مالیاتی تابع مقررات حاکم بر شرکت های دولتی می باشند(بند 2 ماده 2 ق.م.م)
د-سایر اشخاص حقوقی: شرکت های سهامی عام و خاص، مختلط سهامی و شرکت های تعاونی و اتحادیه آن ها، شرکت با مسئولیت محدود، تضامنی، نسبی، مختلط غیر سهامی
در این شرکت ها 10 % از کل درآمد به عنوان مالیات شرکت، محاسبه و وصول شده و از کل درآمد مشمول مالیات پس از کسر 10% نسبت به بقیه به شرح زیر عمل خواهد شد:
اول-شرکت های سهامی-مختلط سهامی-تعاونی و اتحادیه آن ها
شرکت هایی که سهام آن ها از طرف هیات پذیرش بورس، برای معامله در بورس، قبول شده است از سال پذیرش تا سالی که از فهرست نرخ ها در بورس، حذف نشده اند چنانچه کلیه نقل و انتقال سهام خود را از طریق کارگزاران بورس انجام داده و مراتب را نیز در دفاتر مربوطه ثبت نمایند. معادل ده درصد(10%) مالیات آن ها بخشوده می شود.
تبصره: "ماده 143 برای رونق بازار بورس مقرر می دارد که از هر نقل و انتقال سهام شرکت ها و همچنین سایر اوراق بهاداری که در بورس معامله می شوند مالیات مقطوعی به میزان 5/0 % فروش سهام و حق تقدم سهام را وصول کرده و به حساب تعیین شده سازمان امور مالیاتی کشور واریز نموده و رسید آن را ظرف 10 روز از تاریخ انتقال سهام به انضمام فهرست تعداد و مبلغ فروش سهام مورد انتقال به اداره امور مالیاتی محل ارسال نمایند.
دوم- شرکت های با مسئولیت محدود- تضامنی- نسبی- مختلط غیر سهامی
پس از کسر 25% از کل درآمد به عنوان مالیات شرکت،بقیه درآمد مشمول مالیات به نسبت سرمایه یا سهم الشرکه یا به نسبتی که در اساسنامه تعیین گردیده تقسیم و سهم هر یک به طور جداگانه مشمول مالیات به نرخ ماده 131 خواهد بود.
به موجب تبصره 1 ماده 105 ق.م.م در مورد اشخاص حقوقی ایرانی غیر تجارتی که به منظور تقسیم سود تاسیس نشده اند در صورتی که دارای فعالیت انتفاعی باشند از ماخذ کل درآمد مشمول مالیات فعالیت انتفاعی آن ها مالیات به نرخ مقرر در این ماده وصول می شود.
وظایف و تکالیف اشخاص حقوقی درباره امور مالیاتی خود عبارتند از:
1-ارائه اظهارنامه ی مالیاتی موضوع ماده 110
طبق ماده 110: "اشخاص حقوقی مکلف اند اظهارنامه،ترازنامه، حساب سود و زیان متکی به دفاتر اسناد و مدارک خود را حداکثر تا چهار ماه پس از سال مالیاتی همراه با فهرست هویت شرکاء و سهامداران و حسب مورد، میزان سهم الشرکه یا تعداد سهام و نشانی هر یک از آن ها را به اداره مالیاتی که فعالیت اصلی شخص حقوقی در آن واقع است ارائه و مالیات متعلق را پرداخت نمایند. پس از ارائه اولین فهرست مزبور ارائه فهرست تغییرات در سنوات بعد کافی خواهد بود.
محل ارائه اظهارنامه و پرداخت مالیات اشخاص حقوقی خارجی و موسسات مقیم خارج از ایران که در ایران دارای اقامتگاه یا نمایندگی نمی باشند تهران می باشد.
تبصره:اشخاص حقوقی نسبت به درآمدهایی که طبق مقررات این قانون نحوه دیگری برای تشخیص آن مقرر شده است مکلف به تسلیم اظهارنامه مالیاتی جداگانه که در فصل های مربوط پیش بینی شده است نیستند.
2-پرداخت حق تمبر
شرکت ها در هنگام ثبت می بایست مالیات دو در هزار حق تمبر خود را پرداخت کنند.همچنین شرکت هایی که سرمایه خود را افزایش می دهند می بایست در هنگام ثبت صورتجلسه افزایش سرمایه اقدام به ابطال تمبر جهت پرداخت مالیات دو در هزار شرکت نمایند.
3-ارائه لیست حقوق دیگران
شرکت ها موظفند لیست افرادی که از شرکت حقوق دریافت می کنند را با مشخص نمودن میزان حقوق دریافتی آن به اداره امور مالیاتی محل شرکت تسلیم کرده و مالیاتی که طبق ماده 85 قانون مالیات های مستقیم به آن تعلق گرفته است را پرداخت نمایند.
4-پلمپ دفاتر قانونی
کلیه اشخاص حقوقی می بایست پیش از شروع سال مالی جدید به انجام پلمپ دفاتر در اداره ثبت شرکت ها مبادرت نمایند.
چنانچه شرکت ها در مهلت معین شده اظهارنامه مالیاتی موضوع ماده 110 قانون مالیات های مستقیم را ارائه کنند ظرف مدت یک سال اظهارنامه ارائه شده و سوابق شرکت بررسی می شود و میزان مالیات تخصیص یافته به شرکت اعلام می گردد و در صورتی که اظهارنامه مالیاتی ارائه نشده باشد این بررسی و تعیین مالیات شرکت پنج سال طول خواهد کشید.
لازم به توضیح است در صورتی که شرکت ها در موعد تعیین شده اظهارنامه مالیاتی، ترازنامه، صورتحساب سود و زیان و دفاتر قانونی (روزنامه و کل) و اسناد مدارک لازم را به اداره دارایی ارائه نمایند رسیدگی به مالیات شرکت از طریق دفاتر ارائه شده انجام خواهد شد و اگر شخص حقوقی اظهارنامه مالیاتی و اسناد و مدارک مذکور در بند فوق را در موعد تعیین شده ارائه ننماید و به انجام سایر وظایف مالیات تعیین شده نیز اقدام نکند رسیدگی از طریق علی الراس انجام خواهد شد.